Αυτή την περίοδο, η Αλεξανδρούπολη “βουλιάζει” από τουρίστες. Τα καταλύματα είναι γεμάτα ή σχεδόν γεμάτα, αλλά οι πληρότητες που καταγράφουν φέτος το καλοκαίρι είναι σίγουρα “αστρονομικές” και πολύ πέρα από τις προσδοκίες των ξενοδόχων και των εν γένει ιδιοκτητών. Οι χώροι εστίασης είναι fully reserved, οι θέσεις πάρκινγκ όλες κατειλημμένες και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα λέει ότι η πρωτεύουσα του Έβρου ζει μία περίοδο “τουριστικής έκρηξης” και όλοι χαίρονται με αυτό.
Όλοι; Όχι, όλοι. Και ίσως είναι η ώρα να κοιτάξουμε την κατάσταση στα μάτια και να “μετρηθούμε” με το τέρας που εκτρέφουμε και το οποίο κοντεύει να μας καταπιεί αν δεν καταφέρουμε να το δαμάσουμε σύντομα. Κατ’ αρχάς κανείς δεν λέει “όχι” στην τουριστική ανάπτυξη, η οποία προφανώς όπου συμβαίνει ενισχύει την τοπική οικονομία.
Κανείς δεν αναιρεί τις προσπάθειες ατόμων και φορέων να προσελκύσουν τουρίστες στην Αλεξανδρούπολη, ούτε και τις προσπάθειες τους να κρατήσουν σε υψηλά επίπεδα τον ρυθμό προσέλευσης.
Όμως κατά την πάγια ελληνική πρακτική, ό,τι έγινε, έγινε χωρίς να έχει σταθμιστεί κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Κι όσο κι αν κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε, όλοι συζητάμε μεταξύ μας ότι:
Α) Έχουν εκτοξευθεί οι τιμές των ενοικίων και των πωλήσεων στην πόλη της Αλεξανδρούπολης και πέριξ. Όλοι ξέρουμε τουλάχιστον έναν κοντινό μας άνθρωπο που υπέστη έξωση (ακόμη και μετά από πολυετή παραμονή σε κάποιο σπίτι) προκειμένου αυτό να μετατραπεί σε Airbnb. Όπως όλοι ξέρουμε ότι η μέση τιμή ενοικίου υπερβαίνει κατά πολύ την οικονομική δυνατότητα ενός μέσου πολίτη.
Β) Όλοι έχουμε πάει σε ένα beach bar (ειδικά Σαββατοκύριακο) και δεν βρίσκουμε ξαπλώστρα καθώς είναι όλες ρεζερβέ για τους τουρίστες που θα έρθουν. Ή έχουμε μετανιώσει που καθίσαμε τελικά όταν είδαμε το λογαριασμό, που επίσης υπερβαίνει κατά πολύ την οικονομική δυνατότητα ενός μέσου πολίτη.
Γ) Όλοι έχουμε κινδυνεύσει έστω μία φορά από την απαράδεκτη οδηγική συμπεριφορά μεγάλης μερίδας αλλοδαπών επισκεπτών και έχουμε θυμώσει ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι αυτή μένει παντελώς ατιμώρητη. Τι θα γινόταν για παράδειγμα, αν ένας εξ ημών των ιθαγενών τολμούσε αναστροφή επί της Λεωφόρου Δημοκρατίας στην Αλεξανδρούπολη;
Δ) Πόσοι από μας γνωρίζουμε τουλάχιστον ένα ιδιοκτήτη καταλύματος που το δουλεύει “στα μαύρα” αποκρύπτοντας έσοδα από το ελληνικό δημόσιο και φοροδιαφεύγοντας;
Σίγουρα η τουριστική ανάπτυξη είναι επιθυμητή και αναγκαία, διότι όντως ένα μεγάλο μέρος της τοπικής οικονομίας ανθεί χάρη σε αυτήν και συνεκδοχικά ωφελούνται και άλλοι κλάδοι της. Όμως, όταν αυτή τη ανάπτυξη γίνεται “υπερτροφική” τότε γεννάται ένα πρόβλημα που εν πολλοίς οφείλεται στην έλλειψη συντονισμού και ελέγχων ινά μη προσβληθούν οι επισκέπτες ημών. Όμως, μάλλον πρέπει κάποια στιγμή να προσβληθούν και να συνετιστούν. Και οι επισκέπτες και οι ασύδοτοι εκμεταλλευτές αυτών που τις νεκρές περιόδους απευθύνονται και πάλι στους “ιθαγενείς” που με μεγάλη ευκολία αποτάσσονται το καλοκαίρι.
Ο κόμπος δεν έχει φτάσει στο χτένι, απλώς. Το έχει καταστήσει μη λειτουργικό και κάποιος πρέπει να παρέμβει. Διαφορετική, η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη: ο αργαλειός θα σπάει και το τουριστικό υφαντό θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη.