Ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα της άνοιξε -ηθελημένα ή όχι- η Ελληνίδα pop (;) star Δέσποινα Βανδή, μετά την άρνησή της να εμφανιστεί σε προγραμματισμένη εκδήλωση στην Τουρκία, αφού διαπίστωσε ότι στο χώρο της συναυλίας είχε κρεμαστεί μία αφίσα του Κεμάλ Αττατούρκ.

Το ποιος ήταν ο Κεμάλ Αττατούρκ περιττό να το εξηγήσουμε – όσοι έχουν διαβάσει λίγη ιστορία ξέρουν πολύ καλά την αγάπη που του τρέφουν οι Τούρκοι, θεωρώντας τον εθνοσωτήρα και τα λοιπά, και τα λοιπά. Επίσης, όσοι έχουν επισκεφτεί την Τουρκία θα (έπρεπε να) έχουν παρατηρήσει ότι οι φωτογραφίες, οι αφίσες, τα αγάλματα και οι προτομές του υπάρχουν σχεδόν παντού.

Επομένως, η ύπαρξη μίας ακόμα αφίσας του σε συναυλιακό χώρο δεν θα έπρεπε να προξενεί και τόσο μεγάλη εντύπωση (δεδομένης της κατάστασης που επικρατεί στην Τουρκία). Παρά ταύτα, ολίγον μας νοιάζει πώς διαχειρίζονται οι Τούρκοι τις προσωπικότητες που έχουν διαδραματίσει κάποιο ρόλο στην ιστορική τους διαδρομή.

Ας δούμε λίγο τα καθ’ ημάς, με τη Δέσποινα Βανδή, που χαρακτηρίζεται πλέον από μεγάλη μερίδα των χρηστών του ελληνικού διαδικτύου ως σούπερ ηρωίδα για την απόφασή της να μην τραγουδήσει με φόντο τον Κεμάλ ενώ φυσικά δεν λείπουν και οι συγκρίσεις με τα πολιτικά πρόσωπα, που κατά τους χρήστες του διαδικτύου επιδεικνύουν απείρως μεγαλύτερη φοβικότητα/δουλικότητα απέναντι στους Τούρκους, σε σχέση με τη Δέσποινα.

Ναι, οκ.

Δεν λέει κανείς ότι η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας ασκείται με τον προσήκοντα τρόπο, ωστόσο είναι τουλάχιστον επικίνδυνο να συγκρίνεται με τις αποφάσεις μίας τραγουδίστριας. Ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους πήρε την απόφαση της μη – εμφάνισης η Βανδή, μαρκετίστικα μιλώντας ήταν σωστή, καθώς τα βίντεο και οι φωτογραφίες που θα κυκλοφορούσαν εφόσον ανέβαινε στο stage, θα συνιστούσαν σημαντικό πλήγμα στην εικόνα και την καριέρα της. Ποιος δεν θα έκανε ένα hate comment κάτω από μια εικόνα με τη Βανδή να τραγουδάει με φόντο τον Κεμάλ;

Όμως, η διαχείριση που κάνει στην καριέρα της μια τραγουδίστρια – όσο πετυχημένη και αν είναι- δεν μπορεί και δεν πρέπει να συγκρίνεται με την εξωτερική πολιτική της εκάστοτε χώρας. Κι εδώ που τα λέμε η απόφασή της να μη πιάσει το μικρόφωνο δεν άλλαξε τον ρου της ιστορίας – έσωσε την ίδια όμως και αυτό είναι αρκετό (για την ίδια). Δυστυχώς όμως, κατά την πάγια τακτική του το έθνος τούτο για άλλη μία φορά χτυπάει το σαμάρι ενώ του φταίει το γαϊδούρι και ζητάει από τους πολιτικούς να γίνουν σαν τη Δέσποινα, δηλαδή να κάνουν σωστό μάρκετινγκ.

Μπράβο και συγχαρητήρια.