Ευθεία επίθεση κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη και της πολιτικής που εφαρμόζει η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση εξαπέλυσε ο Αντώνης Σαμαράς από το βήμα της παρουσίασης του βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη στην Αθήνα, η οποία κατά πολλούς στήθηκε ακριβώς για να ειπωθούν, όσα ειπώθηκαν από τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Αντώνης Σαμαράς εντόπισε “έλλειμα ηγεσίας” στην Ευρώπη ενώ κρίνοντας τα εντός των τειχών τεκταινόμενα εκτίμησε ότι η κυβέρνηση “έχει ξεκοπεί από την πραγματικότητα”, επειδή ψήφισε τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Και αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά στην συγκεκριμένη ομιλία που ο πρώην πρωθυπουργός άρθρωσε ρατσιστικό λόγο, αφού λίγο νωρίτερα είχε μιλήσει για “λαθρομετανάστες”, για “woke ατζέντα” και άλλα τέτοια φαιδρά, ενώ θυμήθηκε την έναρξη της πολιτικής του δράσης από το μακρινό 1976 και επανήλθε στο γάμο των ομόφυλων ζευγαριών για να πει ότι τα ερωτήματά του έμειναν αναπάντητα, ενώ λοιδόρησε και τους εναγκαλισμούς κυβερνητικών στελεχών με ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπους, ορίζοντας αυτή τη συμπεριφορά ως “αλαζονεία”.
Κι όλα αυτά εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων από το κοινό που παρακολούθησε την προς δήθεν παρουσίαση του κοττάκειου βιβλίου.
Είναι τουλάχιστον θλιβερό ειδικά στην παρούσα συγκυρία με τόσα ζητήματα ανοιχτά εντός και εκτός Ελλάδας, ένας πρώην πρωθυπουργός να επιχειρεί την ενεργοποίηση πρωτόγωνων ενστίκτων προκειμένου να πνίξει την πικρία του από την επικράτηση ενός άλλου. Κι αντί να εφαρμόσει την πολιτική του εμπειρία και τα πολιτικά του αισθητήρια ώστε να συμβάλλει ουσιαστικά στον δημόσιο διάλογο, έκανε το εύκολο: αποδόμησε (λεκτικά) την Αριστερά με όρους τύπου “Δελφινάριο” και ως άλλος Ανδρέας Παπανδρέου ένευσε καταφατικά στην άκρα δεξιά να εξέλθει του αεροπλάνου παρουσιάζοντας την ως πολύφερνη νύφη και δη όμορφη και εντυπωσιακή.
Όσο κι αν προσπάθησε να στολίσει το λεξιλόγιο του ο Σαμαράς, δεν μπόρεσε τελικά να κρύψει το ρατσιστικό του πρόσωπο και τις ρατσιστικές του θέσεις χαρακτηρίζοντας το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών ως “πρόβλημα”, όπως και ως “φαντασιακό” τον πολιτικό προσανατολισμό του κέντρου.
Ο Αντώνης Σαμαράς κατεδείχθη πολύ κατώτερος των περιστάσεων. Βέβαια, αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά στην πολιτική του διαδρομή που του συμβαίνει αυτό και έτσι συνίσταται η απόδειξη ότι είναι ανήμπορος να μάθει από τα λάθη του. Δηλαδή, είναι “ένας δάσκαλος που δίδασκε”, αφού εν πολλοίς για τον ίδιο λόγο (για το ότι δεν μαθαίνει από τα λάθη του) κατηγόρησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Εν τω μεταξύ, έκανε ευθεία αναφορά σε ανάγκη απεξάρτησης της Δικαιοσύνης από την Εκτελεστική Εξουσία με αυτοαναφορικά επιχειρήματα (βλ. Novartis) και θυμήθηκε και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο την οποία όπως είπε τίμησε το σίριαλ “Φαμαγκούστα” και όχι η ελληνική πολιτεία. Φυσικά δεν εξέλιπαν η Αγιά Σοφία, η Μονή της Χώρας και όλα αυτά τα κοινότυπα που εδράζονται κυρίως στην ενεργοποίηση εθνικιστικών συναισθημάτων και λιγότερο σε πολιτικό λόγο. Φυσικά δεν απουσίασε από το λόγο του η Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά δεν έγινε καμία αναφορά στο ιστορικό υπόβαθρο του λεγόμενου “σκοπιανού” ζητήματος.
Λίγο πριν ολοκληρώσει τον 40λεπτο λόγο του, ο Αντώνης Σαμαράς θυμήθηκε το 1989 (πριν αυτό καταστεί “βρόμικο”) και την τότε απόφασή του να απελάσει τον Τούρκο Πρόξενο και μετά μίλησε για σύγχρονους “Κίσινγκερ” και εκτίμησε ότι η σημερινή κυβέρνηση κρατάει μία “κομ ιλ φω” στάση στα εθνικά θέματα, φοβούμενη μήπως κάποιος την κακολογήσει.
Στο φινάλε αυτού του πολιτικού μονόπρακτου, με μπόλικη δόση αυτοαναφορικότητας, ο Αντώνης Σαμαράς είπε ότι δεν διαπραγματεύτηκε τις θέσεις του ποτέ και με ένα στίχο του Οδυσσέα Ελύτη, ενημέρωσε το κοινό του ότι είναι καλύτερο να γλιστρήσει κανείς στον δικό του δρόμο, παρά να μένει ορθός στο δρόμο του άλλου.
“Αληθεύεί ότι δίνουμε υποστήριξη για κορυφαία θέση στον ΟΑΣΕ στον πρωταγωνιστή της Γαλάζιας Πατρίδας;” διερωτήθηκε ο Σαμαράς προς το τέλος της ομιλίας του και για γκραν φινάλε κάλεσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη “να επιστρέψει στις ιστορικές παρακαταθήκες της παράταξης”
Όλα αυτά, την 1η Ιουλίου του 2024 και να πούμε και κάτι: Αν οι Νεοδημοκράτες θέλουν για κάποιον/ους λόγο/ους να ρίξουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι γούστο τους και καπέλο τους. Άλλωστε είναι συνήθης πρακτική τους να αλλάζουν πολιτικό αρχηγό τρις και μία. Αλλά αυτό, δεν επιτρέπει σε κανένα πρόσωπο της γαλάζιας ομήγυρης, όσο σημαίνον και αν (νομίζει ότι) είναι να ξερνάει χολή από δημόσιο βήμα προσβάλλοντας ομοθυμαδόν ανθρώπους για να κάνει εύκολη και λαϊκίστικη κριτική στον πρωθυπουργό που (ίσως) θέλει να ρίξει. Ας ανατρέξει λοιπόν και ο ίδιος στις παρακαταθήκες της παράταξης και ας εκκινήσει διαδικασίες αμφισβήτησης του αρχηγού. Κάπου θα γράφει πώς γίνεται αυτό, και σίγουρα δεν θα λέει ότι βασική προϋπόθεση είναι τα ρατσιστικά κρεσέντα και οι εθνικιστικές κορώνες που ζέχνουν μπαγιατίλα και σπέρνουν διχασμό σε μια κοινωνία ήδη είναι πολύ ταλαιπωρημένή από την πολιτική αδράνεια και το κατ’ επίφαση έργο της υφιστάμενης κυβέρνησης που έχει άμεσες και σημαντικές επιπτώσεις στην καθημερινότητα και την ίδια την επιβίωση των πολιτών.
Θα χρησιμοποιούσα ως κατακλείδα τη λέξη “ντροπή”. Αλλά την κάνω “Ετεροντροπή” για να ταιριάζει καλύτερα.