Κάθε χρόνο στις 20 Ιουνίου τιμάται η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, μια ημέρα αφιερωμένη στη μνήμη και την ευαισθητοποίηση για τα εκατομμύρια ανθρώπων που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους. Σύμφωνα με στατιστικά, κάθε 20 λεπτά, άνθρωποι, ανάμεσά τους μικρά παιδιά, αφήνουν τα πάντα πίσω τους για να ξεφύγουν από τον πόλεμο, τις διώξεις και τη βία.
Σε αυτό το πλαίσιο, η θεατρική ομάδα ΣΥΝΕΠΙΒΑΤΕΣ παρουσιάζει τη δράση «…από καπνό κι αλάτι», που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 20 Ιουνίου 2024 στις 20.00 στο Ωδείο ΦΑΕΘΩΝ στην Αλεξανδρούπολη. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.
Η δράση αυτή δεν είναι απλά μια θεατρική παράσταση, αλλά μια βαθιά συναισθηματική και καλλιτεχνική έκφραση της ανθρώπινης εμπειρίας των προσφύγων. Όπως δηλώνουν οι διοργανωτές, η ιδέα της δράσης γεννήθηκε από την ανάγκη τους να εκφράσουν τα ποικίλα συναισθήματα που προκάλεσαν οι πολεμικές συρράξεις των τελευταίων χρόνων και οι ολέθριες επιπτώσεις τους στον άμαχο πληθυσμό.
«Ζυμώνονται, χωρίς να το θέλουν, στον καπνό του πολέμου και στο αλάτι της θάλασσας, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Θα μπορούσε να ήταν ο καθένας μας στη θέση τους. Ήταν οι πρόγονοί μας στη θέση τους!» αναφέρουν οι διοργανωτές, υπογραμμίζοντας την κοινή ανθρώπινη μοίρα.
Η θεατρική δράση περιλαμβάνει απαγγελία, πρόζα, μουσική, κίνηση, τραγούδι και προβολή οπτικοακουστικού υλικού, ενώ οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες είναι οι Κατερίνα Αθανασιάδου, Μαρία Δάλλα, Ζωή Μαργαρίτη, Χριστίνα Μπατζιακούδη, Χρυσαφένια Παρδαλίδου, Αντωνία Περδικάκη και ο μικρός Παναγιώτης Χαλιλίδης. Αφήγηση στα Συριακά θα κάνει ο Majd Sayed.
Η μουσική σύνθεση και επιμέλεια, καθώς και το πιάνο, ανήκουν στον Πάνο Δούκα, με τη χειρισμό κονσόλας να αναλαμβάνει η Ελένη Παπαδοπούλου. Την έμπνευση, προσαρμογή κειμένων, σκηνοθεσία και δημιουργία βίντεο υπογράφουν τα μέλη της θεατρικής ομάδας ΣΥΝΕΠΙΒΑΤΕΣ που συμμετέχουν στη δράση.
Η εκδήλωση αφιερώνεται σε όλους τους κατατρεγμένους του κόσμου, και οι διοργανωτές ευχαριστούν το Ωδείο ΦΑΕΘΩΝ για την στήριξη και τη συνεργασία. Με την εκδήλωση αυτή, η ομάδα ελπίζει να συν-κινήσει το κοινό και να υπενθυμίσει ότι, παρά τις δυσκολίες και τις πεποιθήσεις μας, δεν πρέπει ποτέ να πάψουμε να είμαστε άνθρωποι.
