Άλλη μία ευρω-εκλογική αναμέτρηση πέρασε στην ιστορία και για την Ελλάδα και τα χαρακτηριστικά της είναι δύο: πρώτος σε ψήφος αναδείχθηκε ο Γιώργος Αυτιάς και η αποχή άγγιξε σχεδόν το 60%. Και αντίστροφα: η αποχή άγγιξε το 60% και ο Γιώργος Αυτιάς εξελέγη Ευρωβουλευτής με τις περισσότερες ψήφους από όλους και όλες τους/τις συνυποψηφίους/ες του.
Στο ερώτημα αν ο Αυτιάς είναι ο Ευρωβουλευτής που μας αξίζει, η απάντηση είναι προφανώς ναι, αφού αυτό έδειξε η κάλπη. Δεν έχει σημασία – προφανώς- το γεγονός ότι η δημοσιογραφική αξιοπιστία του έχει κλονιστεί πολλάκις, ούτε και οι “φανταστικές” συνεντεύξεις με υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας, ούτε οι από τηλεοράσεως υστερίες. Ούτε καν η μετακλογική του οίηση, η οποία τον οδήγησε να μοιραστεί με το τηλεοπτικό κοινό (και με την άδεια της Σίας Κοσιώνη) τις εκμυστηρεύσεις των ψηφοφόρων του ότι “εξαιτίας του ψήφισαν Νέα Δημοκρατία”. Συγχαρητήρια λοιπόν στην κυβερνώσα παράταξη για την ικανότητα να επιλέγει μεσσίες που η ικανότητα τους να εξυπηρετήσουν το κοινό καλό τίθεται εν αμφιβόλλω μεν, αλλά είναι ικανοί να σώζουν μερικώς την κομματική αξιοπρέπεια που παρά την πρωτιά του Αυτιά κατέπεσε το 28% (σε σχέση με το 41% των εθνικών εκλογών).
“Κάθε κάλπη, είναι εθνική κάλπη” δήλωσε – πάλι στον ΣΚΑΪ- η Σοφία Βούλτεψη, προσπερνώντας τεχνηέντως το 60% της αποχής και μάλιστα ψέγοντας τους κατά τα λεγόμενα της εν Ελλάδι ακροδεξιούς καθώς λανθασμένα ταυτίζονται με τους αντίστοιχους Ευρωπαίους… Οι γενικεύσεις και οι αναγωγές πάντως είναι κλασικές μέθοδοι προπαγάνδας, όμως αυτό είναι μια άλλη συζήτηση που έρχεται σε δεύτερη μοίρα καθώς η πρώτη συζήτηση που θα έπρεπε να γίνεται είναι αυτή περί αποχής. Όμως δεν γίνεται. Και υπάρχει λόγος γι’ αυτό.
Κι ο λόγος είναι η αυταρέσκεια των πολιτικών όλων των κομμάτων που αρνούνται να παραδεχτούν ότι οι ενέργειες ή/και η αδράνεια τους απομακρύνουν ολοένα και περισσότερο κόσμο από την κάλπη. Είναι τόση η απογοήτευση, ώστε 3/4 Έλληνες να απεμπολούν το δικαίωμα τους στην ψήφο – χωρίς στο παρόν να κρίνεται αυτή η πρακτική, που εν τούτοις είναι πασιφανής.
Μόνο 1/4 Έλληνες/ίδες πήγαν να ψηφίσουν και από αυτούς οι 272.000 το ριξαν στον Αυτιά. Δηλαδή, ο Αυτιάς συγκέντρωσε το 7% των ψήφων. Και το υπόλοιπο 93 κατανεμήθηκε στους υπόλοιπους 20. Όμως, πάνω από 5.000.0000 ψηφοφόροι δεν πήγαν να ψηφίσουν. Και αυτό είναι ένα ηχηρό μήνυμα και μία σχεδόν απτή απόδειξη ότι το πολιτικό σύστημα δεν εμπνέει πλέον. Κι όχι μόνο δεν εμπνέει, αλλά προκαλεί πλέον και αποστροφή. Πάντως σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, καμία συζήτηση δεν έγινε για την Ευρώπη, την Ένωση, τη θέση της Ελλάδας σε αυτήν. Αντί αυτών παρακολουθήσαμε σε επανάληψη σχεδόν την προεκλογική περίοδο των εθνικών εκλογών, κατά την οποία καθείς/μία εκ των υποψήφιων προσπαθούσαν να πείσουν για την καταλληλότητά τους να γίνουν πρωθυπουργοί.
Κι έτσι επιβεβαιώνεται η Βούλτεψη που είπε ότι κάθε κάλπη είναι εθνική κάλπη. Που από δω και πέρα θα έχει συνεχώς λιγότερα φακελάκια μέσα. Γιατί η “εθνική κάλπη” κατέστη βαρετή.