Μπορεί ο θυμόσοφος λαός να αναρωτιέται συχνά, αν ο γιαλός είναι στραβός ή στραβά αρμενίζουμε, αλλά την απάντηση την ξέρουμε όλοι και ποτέ ο γιαλός δεν είναι στραβός. Όποτε τα πράγματα δεν πάνε καλά, στραβά αρμενίζουμε.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει εσχάτως και στην Αλεξανδρούπολη και δη στον κατά τα άλλα “πολύ σημαντικό” Οργανισμό Λιμένος, που την τελευταία εβδομάδα διάγει περίοδο τρικυμιών λόγω αλλαγής διοίκησης.
Τη Δευτέρα ζητήθηκαν οι παραιτήσεις του Προέδρου και του Διευθύνοντος Συμβούλου του Οργανισμού Κώστα Χατζημιχαήλ και Κώστα Χατζηκωνσταντίνου αντίστοιχα. Ο μεν πρώτος σε σύντομο χρόνο ανακοίνωσε ότι παραιτείται με ένα post στο Facebook, όπου μάλιστα αφήνει και αιχμές για την εν γένει διαχείριση του λιμανιού της πρωτεύουσας του Έβρου.
Ο δεύτερος δεν έκανε καμία τοποθέτηση δημοσίως και σήμερα, Παρασκευή, “κύκλοι του ΤΑΙΠΕΔ” διαρρέουν ότι τελικώς παραμένει στη θέση του. Ερώτημα 1ο: Για ποιο λόγο ζητήθηκε η παραίτησή του, εφόσον τελικά κρίνεται επαρκής για την συγκεκριμένη θέση;
Από τη Δευτέρα έως την Παρασκευή οι βάρκες στο λιμάνι κουνιόταν προς πάσα κατεύθυνση, αφού το ΤΑΙΠΕΔ δεν έπαιρνε επίσημη θέση, παρά άφηνε την παραφιλολογία να φουντώνει και δη την ονοματολογία για τη διάδοχη κατάσταση των δύο υπό παραίτηση στελεχών.
Και χρειάστηκε να φτάσει η Παρασκευή για να γίνει γνωστό “από κύκλους του ΤΑΙΠΕΔ” και όχι από κάποια επίσημη ανακοίνωση ότι ο μεν Διευθύνων Σύμβουλος επαναπροσλαμβάνεται (εφόσον είχε ζητηθεί η παραίτησή του προ ολίγων ημερών) και τη θέση του Προέδρου καταλαμβάνει ο Εντεταλμένος Σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ, Παναγιώτης Σταμπουλίδης, ορμώμενος εξ Αθηνών ή έστω άνευ πιστοποιητικού εντοπιότητος. Ερώτημα 2ο: Η επιλογή του συγκεκριμένου προσώπου, σημαίνει ένδεια τοπικών στελεχών, ικανών για να αναλάβουν τη θέση;
Ανεξάρτητα από τα πρόσωπα που στελεχώνουν το νέο διοικητικό σχήμα του Οργανισμού Λιμένος Αλεξανδρούπολης, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί εκεί, δείχνει μάλλον ότι το καράβι μπάζει νερά. Και, δεν γίνεται να μην έχει απάγκιο ένα λιμάνι όπως αυτό της Αλεξανδρούπολης, που δεν χρησιμοποιείται μόνο για το δρομολόγιο Αλεξανδρούπολη – Σαμοθράκη, αλλά επιτελεί σκοπούς περίπου πολεμοχαρείς, είτε αυτοί αφορούν την Ελλάδα καθαυτή, είτε τις συμμαχικές της υποχρεώσεις.
Και επίσης αν όντως κάποιοι πιστεύουν τις δηλώσεις τους περί αναγωγής του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης σε “λιμάνι εθνικής σημασίας”, το λιγότερο που έχουν να κάνουν είναι να τις υποστηρίζουν κιόλας. Γιατί οι πρακτικές καφενείου, τα κουτσομπολιά και τα “μασάλια” που λέμε εδώ στον Έβρο όχι μόνο δεν αποδίδουν εθνική σημασία, αλλά (πρέπει να) εγείρουν εθνική ανησυχία, εκτός κι αν το λιμάνι αυτό προορίζεται μόνο για ξεψάρισμα διχτυών. Αν συμβαίνει το δεύτερο, να βάλουμε κι ένα τσίπουρο να πούμε στην υγειά μας. Αν όμως πρόκειται όντως για λιμάνι “εθνικής σημασίας”, (παρα)καλούνται οι ιθύνοντες να επιδείξουν την ελάχιστη σοβαρότητα που απορρέει από τις υποχρεώσεις τους.
Ει δε μη, το στραβό αρμένισμα, σίγουρα δεν θα μας βγάλει σε καλό.
ΥΓ Όλη αυτή η κατάσταση που παρακολουθήσαμε τις τελευταίες ημέρες δεν είναι αυθύπαρκτη. Εδράζεται σε μια υπόθεση που ακόμα κανείς δεν έχει διερευνήσει και το 3ο ερώτημα είναι “αν και πότε θα γίνει αυτή η διερεύνηση”.