Σε άλλη μία άκρως καταδικαστέα επίθεση στο πρόσωπο δύο δημοσιογράφων προχώρησε ο Δήμαρχος Βόλου Αχιλλέας Μπέος, υπερβαίνοντας για άλλη μία φορά τα εσκαμμένα και κάνοντας λόγο για “πατσαβούρες” ενώ κάλεσε τους δημότες του Βόλου να “τους φτύνουν” όπου τους βλέπουν και εκτίμησε ότι “αυτοί (εν. οι δημοσιογράφοι) θα νομίζουν ότι ψιχαλίζει”.
Η μία εκ των δύο “θυμάτων”* του Δημάρχου Βόλου, τυγχάνει προσωπική μου φίλη και ως εκ τούτου προσυπογράφω την επαγγελματική της αρτιότητα, όμως το ζήτημα δεν είναι ακριβώς αυτό. Όπως επίσης, δεν σημαίνει ότι αμφιβάλλω για το επαγγελματικό γίγνεσθαι του έτερου Βολιώτη συναδέλφου που μπήκε στο στόχαστρο του Δημάρχου, που “τον ξέρει όλη η Ελλάδα”.
Ο μείζων προβληματισμός μου, αφορά τους υπόλοιπους συναδέλφους που κατέγραψαν και μετέδωσαν το παραλήρημα του Αχιλλέα Μπέου, το οποίον μάλιστα προκάλεσε και εισαγγελική παρέμβαση ως προς το περιεχόμενό του. Και το ερώτημα είναι: γιατί δεν έκλεισαν τις κάμερες;
Και, πριν βιαστούμε να πούμε ότι αυτό είναι μια πράξη λογοκριτική, ας αναλογιστούμε αν και τι προσφέρει στην κοινή γνώμη ο ρατσιστικός λόγος ενός δημάρχου. Η απάντηση δεν είναι “τίποτα”. Η απάντηση είναι ότι προσφέρει κοινωνική αναστάτωση και θέτει εν κινδύνω ανθρώπους, οι οποίοι απλώς κάνουν τη δουλειά τους, η οποία παρεμπιπτόντως δεν αρέσει στον εν λόγω Δήμαρχο.
Κατά την προσωπική άποψη του γράφοντος, η ανοχή περίσσεψε πια και ήρθε ο καιρός να αλλάξουν κάποια στρεβλά ειωθότα, όπως αυτά που όρισαν την άγρα των κλικς σε “ύψιστο” δημοσιογραφικό καθήκον. Δεν είναι καθήκον κανενός να προβάλει ρητορική μίσους, έστω κι αν αυτή προέρχεται από θεσμικά χείλη. Αντίθετα είναι υποχρέωσή του να την καταγγέλλει στις αρμόδιες αρχές, ακόμη και προσκομίζοντας τα σχετικά ντοκουμέντα.
Οιωνεί προϋπόθεση της ρητορικής μίσους είναι να απευθύνεται σε ευήκοα ώτα. Όμως μεταξύ των χειλέων που την εκφέρουν και των αυτιών που την προσλαμβάνουν μεσολαβεί ο δίαυλος που κατασκευάζει το δημοσιογραφικό προσωπικό και αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει.
Γιατί μόνο έτσι μπορεί ο Μπέος και ο κάθε Μπέος να καταλάβει (ή έστω να του εξηγήσουν) ότι τα ΜΜΕ οφείλουν να προβάλλουν το έργο του, να επισημαίνουν τυχόν λάθη του διοικητικού σχήματος, αλλά όχι να μεταφέρουν τις προσωπικές του (και προσβλητικές) απόψεις επί προσώπων και καταστάσεων.
Ορθώς οι Ενώσεις Συντακτών κάλεσαν τους δημοσιογράφους να απέχουν από τέτοιες συνεντεύξεις τύπου. Δυστυχώς πολύ αμφιβάλλω για το γεγονός ότι η προτροπή θα βρει πρόσφορο έδαφος. Τουλάχιστον όχι έως ότου στη θέση των δύο συναδέλφων βρεθούν άλλοι δύο και μετά άλλοι δύο και μετά άλλοι δύο. Κι όταν όλοι θα έχουν αποκτήσει πλέον “παράσημα” από τον Δήμαρχο που τον ξέρει όλη η Ελλάδα, τότε ίσως τον θέσουν σε δημοσιογραφική απομόνωση, αλλά τότε θα είναι μάλλον αργά.
ΥΓ: Ο Αχιλλέας Μπέος δεν είναι ο μοναδικός θεσμικός που επιδεικνύει ανάρμοστη συμπεριφορά. Απλώς τυγχάνει να συγκεντρώνει πάνω του και χαρακτηριστικά celebrity, εις τρόπον ώστε τα λεγόμενά του να αποκτούν χαρακτήρα viral. Υπάρχουν κι άλλοι. Και κάπως πρέπει επιτέλους να “τους κοπεί ο βήχας”.