Διαστάσεις μάστιγας λαμβάνει, όπως όλα δείχνουν, στην ευρύτερη περιοχή της Αλεξανδρούπολης η εγκατάλειψη κυνηγόσκυλων, τα οποία καθίστανται τελικώς αδέσποτα και εκτεθειμένα σε φυσικούς κινδύνους, αλλά και ασθένειες που πολλές φορές είναι και θανατηφόρες.

Οι φωτογραφίες που αναρτώνται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης μαρτυρούν ότι δεκάδες σκυλιά “ράτσας” εντοπίζονται εξαθλιωμένα σε διάφορα σημεία του Δήμου Αλεξανδρούπολης και είτε περιθάλπονται από το δημοτικό Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων Συντροφιάς, είτε “υιοθετούνται” από φιλόζωους που φροντίζουν ζώα στους δρόμους, είτε – στο χειρότερο σενάριο- δεν καταφέρνουν να επιζήσουν για πολύ καιρό μετά την εγκατάλειψη.

Στην πλειοψηφία τους τα εγκαταλελειμμένα ζώα δεν φέρουν τσίπ ή αν φέρουν αυτό είναι “αχαρακτήριστο”, δηλαδή δεν έχει ενσωματωμένα τα στοιχεία του κηδεμόνα και έτσι δεν είναι δυνατός ο εντοπισμός του ατόμου που τα εγκαταλείπει.

Υπό απαγόρευση το κυνήγι στον Έβρο

Η συζήτηση αυτή, που αφορά την τύχη των κυνηγόσκυλων όταν “γερνούν” ή εν πάση περιπτώσει δεν τα καταφέρνουν πια στο κυνήγι, υφέρπει επί μακρόν τόσο στην Αλεξανδρούπολη, όσο όμως και σε όλη την Ελλάδα.

Την δεδομένη χρονική περίοδο όμως, η συζήτηση αυτή πυροδοτήθηκε εντονότερα από τους κανονισμούς που ισχύουν σχετικά με το κυνήγι καθαυτό. Μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του Αυγούστου, ανάμεσα στα μέτρα που θεσπίστηκαν ήταν και η καθολική απαγόρευση του κυνηγιού στο νομό Έβρου, προκειμένου για την προστασία της άγριας ζωής. Μοναδική εξαίρεση στο απαγορευτικό πλαίσιο αποτελεί το κυνήγι του αγριόχοιρου, το οποίο επιτρέπεται και στις καμμένες εκτάσεις.

Τούτων δοθέντων, δημιουργείται ένα βαθύ ρήγμα ανάμεσα στους θαισώτες του κυνηγιού και τους πολέμιους του, που στο περιθώριο περιλαμβάνει και τη διαχείριση των σκύλων από πλευράς κυνηγών.

Η διαμάχη πάντως δεν αποκλείεται να οδηγηθεί και στις δικαστικές αίθουσες καθώς η διελκυστίνδα “τραβιέται” δυνατά αμφοτερόπλευρα.