33.813 Εβρίτες και Εβρίτισσες εμπιστεύτηκαν στις εκλογές του Ιουνίου του 2023 την ψήφο τους στη Νέα Δημοκρατία. Πώς νιώθουν τώρα, άραγε, όλοι/ες αυτοί/ες που το κυβερνόν κόμμα έχει κλείσει μάτια και αυτιά και έχει εγκαταλείψει τον Έβρο στην τύχη του πριν καν αλέκτωρ φωνήσαι τρις;
Δύο νεκροί, αρκετοί τραυματίες και δεκάδες φορές μαρτυρίες κατοίκων του Έβρου που περιγράφουν ιλιγγιώδεις πορείες οχημάτων που οδηγούν κατά κανόνα διακινητές παράτυπων μεταναστών, σε συνδυασμό με τις συνεχείς μαρτυρίες “ανάποδης” οδήγησης, είναι ένα μίγμα που προκαλεί τουλάχιστον θυμό.
Την ίδια ώρα κανένα στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας – από τους τοπικούς βουλευτές μέχρι και την ΔΕΕΠ ή τους λεγόμενους φέροντες κομματική ταυτότητα – δεν αγγίζει το θέμα που θέτει σε άμεσο κίνδυνο τις ζωές όλων μας. Όμως η εγνατία οδός είναι πλέον μη “οδηγήσιμη”. Ο Νότης Μηταράκης (πρώην Υπουργός Προστασίας του Πολίτη) καθαιρέθηκε επειδή έκανε διακοπές στην Πάτμο την ώρα που μαίνονταν οι φωτιές σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Για το γεγονός ότι οι Εβρίτες/τισσες δεν μπορούμε να βγούμε οδηγώντας από την πόλη, ποιος θα τιμωρηθεί; Και, πότε;
Κι όσο οι διακινητές παράτυπων μεταναστών σουλατσάρουν στον Έβρο, οι Εβρίτες φοβούνται και διαπιστώνουν το έλλειμμα διοίκησης σε τοπικό, αλλά και εθνικό επίπεδο. Και, όπως όλοι ξέρουν, ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή απειλής. Εν προκειμένω βέβαια ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και τεκμαίρεται από τα τροχαία ατυχήματα/δυστύχημα δυνητικά θύματα των οποίων είμαστε όλοι και όλες.
Και όσο οι άνθρωποι φοβούνται, τόσο περισσότερο αναπτύσσουν “άγρια” ένστικτα ζητώντας μετ’ επιτάσεως την εν ψυχρώ δολοφονία των διακινητών με “πέτρα ή σφαίρα στο κεφάλι”, το παραδειγματικό τους κρέμασμα, το λιντσάρισμά τους ή ό,τι άλλο. Και ενώ τα social media βρίθουν τέτοιων σχολίων, η Νέα Δημοκρατία καμαρώνει και καθαιρεί τον Γιώργο Πατούλη που χορεύει για τις ομογενείς κυρίες που τον κάλεσαν στο πάρτυ τους.
Και κάτι που δεν λένε, αλλά ισχύει
Το γιατί οι διακινητές των παράτυπων μεταναστών έχουν αποφασίσει να κάνουν αυτές τις κούρσες θανάτου, είναι ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί άμεσα. Αλλά, η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί δημοσιογραφικά. Το γιατί δεν υπάρχει οργανωμένο σχέδιο αντιμετώπισης του φαινομένου επίσης πρέπει να απαντηθεί αλλά και πάλι όχι από έναν δημοσιογράφο.
Ωστόσο υπάρχει και ένα λογικό συμπέρασμα που ούτε έχει γραφεί πουθενά, ούτε έχει αναφερθεί έστω εν είδει παρατήρησης: Οι διακινητές (όπως κι αν κινούνται στην εγνατία ή σε παράδρομους) έρχονται εδώ εκτελώντας την αποστολή μεταφοράς παράτυπων μεταναστών στην ενδοχώρα. Το ότι τα δρομολόγια συνεχώς πυκνώνουν (και επαγωγικά πυκνώνουν και τα ατυχήματα/δυστυχήματα) σημαίνει ότι μεγαλώνει συνεχώς ο αριθμός των διακινούμενων.
Άρα, το κείμενο αυτό κλείνει με το εξής ερώτημα: Μήπως η ενδεχόμενη παραδοχή του προβλήματος για το οποίο όλοι συζητάμε, θα σήμαινε για την κυβέρνηση παραδοχή αποτυχίας της πολιτικής διαχείρισης της παράνομης/παράτυπης μετανάστευσης και γι’ αυτό κάνουν ότι δεν βλέπουν και ότι δεν ακούν;
Δεν έχει απάντηση ο γράφων σε αυτό το ερώτημα. Το παραθέτει όμως εν είδει μιας διαμαρτυρίας και τασσόμενος αναφανδόν με την πλευρά των ανθρώπων που ανησυχούν και φοβούνται να βγουν από το σπίτι τους για μία απλή μετάβαση με το αυτοκίνητο σε άλλο σημείο του νομού.