Μπορεί να ενδύθηκαν την σπαρτιατική χλαμύδα, αλλά οι θιασώτες του ναζισμού ξανακέρδισαν θέσεις στα βουλευτικά έδρανα. Υπό τον τίτλο “Σπαρτιάτες” το νεοεμφανισθέν κόμμα που έσκασε μύτη στο πολιτικό προσκήνιο μία εβδομάδα μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου και τρεις βδομάδες πριν από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου κέρδισε τελικά 12 έδρες και την απόλυτη εκτίμηση του Ηλία Κασιδιάρη. Του καταδικασθέντος – έστω και πρωτόδικα- και προφυλακισμένου Ηλία Κασιδιάρη.

Και δυστυχώς αυτό δεν είναι ούτε φήμη, ούτε αστικός μύθος. Είναι δήλωση του επικεφαλής των Σπαρτιατών, Βασίλη Στίγκα, ο οποίος ευχαρίστησε τον Ηλία Κασιδιάρη στην πρώτη δήλωσή του μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος, ενώ και ο ίδιος ο Κασιδιάρης tweetαρε τη φράση “Νενικήκαμεν” και προειδοποίησε ότι θα επιστρέψει στον πολιτικό βίο “ενισχυμένος και αναβαθμισμένος”.

Το 4.64 % δεν είναι ένα μεγάλο ποσοστό, αλλά δεν είναι και μικρό. Και εν πάση περιπτώσει είναι αρκούντως ανησυχητικό γι’ αυτά που προμηνύει ως υπόμνηση μιας νέας ανατολής της άκρας δεξιάς στην κοινοβουλευτική πραγματικότητα της Ελλάδας. Η αναμέτρηση της 25ης Ιουνίου ήταν η πρώτη μετά την μεταπολίτευση που το ισοζύγιο Δεξιά – Αριστερά γέρνει υπέρ της πρώτης και στο πολιτικό τάσι υπάρχουν 32 έδρες που τοποθετούνται δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας.

Ωστόσο αυτές που γράφουν πάνω “Σπαρτιάτες” είναι οι πλέον ανησυχητικές και για περισσότερους από έναν λόγους. Αρχής γενομένης από το ότι είναι ένα εν πολλοίς άγνωστο κόμμα, άρα δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε πέρα από τις εθνικιστικές κορώνες που εξέπεμψαν οι υποψήφιοι/ες του, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το κόμμα “Σπαρτιάτες” αποτέλεσε έναν Δούρειο Ίππο επαν-εισόδου της Χρυσής Αυγής στη Βουλή.

Μόνο που η νεόκοπη Χρυσή Αυγή με το σπαρτιατικό ένδυμα, δεν εισήλθε μόνο στη Βουλή. Επανεμφανίστηκε στο δημόσιο βίο θριαμβεύουσα και επιχαίρουσα, αλλά αν κρίνουμε τον πρότερο βίο της δεν ήταν έντιμος και οπωσδήποτε δεν ήταν σύννομος. Επομένως, για ποιο λόγο να μην ανησυχούμε;

Ή ανάποδα: για ποιο λόγο να χαιρόμαστε όταν κερδίζουν την εμπιστοσύνη του κόσμου (έστω και του 4.64%) άνθρωποι που πρεσβεύουν ανερυθρίαστα ναζιστικές αρχές, τον μισανθρωπισμό, τον ρατσισμό σε όλες τις εκφάνσεις του. Το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Ιουνίου, πέρα από την επιτυχία της Νέας Δημοκρατίας, καταδεικνύει και την αποτυχία συλλήβδην του πολιτικού συστήματος να αποβάλλει από το σώμα του σχηματισμούς που μάχονται εν τέλει την ίδια τη Δημοκρατία.

Το ερώτημα όμως δεν αφορά την ίδια την αποτυχία, αλλά τους λόγους που οδήγησαν σε αυτήν. Και, παρά το γεγονός ότι ο γράφων έχει άποψη επί του ερωτήματος, αυτό παρατίθεται εδώ ως ρητορικό καθώς γρήγορα ή αργά θα κληθούμε όλοι και όλες να το απαντήσουμε. Έως τότε όμως ας είμαστε έτοιμοι/ες για σκηνές που θα ξυπνήσουν μνήμες από το πρόσφατο, αλλά καθόλου ευχάριστο παρελθόν της Ελλάδας.

Και κάτι άλλο: είναι απολύτως σαφή και η οργή και η αγανάκτηση και ο θυμός πολλών ψηφοφόρων από τις κινήσεις του πολιτικού συστήματος, ειδικά τα τελευταία 10-15 χρόνια. Πλην όμως, οι περισσότεροι/ες εξ όσων σαγηνεύονται από κόμματα με αρχαιοπρεπή ονόματα προς δήθεν απόγονους του ένδοξου ελληνικού παρελθόντος αγνοούν την προγονική ρήση που λέει ότι “το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη”. Όπως επίσης και το νεολληνικότερο ρητό που λέει ότι είναι άδικο να “κάνει τρέλες η Μαριώ και να τις πληρώνει το χωριό” – μόνο που στο προκείμενο η “Μαριώ” δεν κάνει μόνο τρέλες, αλλά κάνει και εγκλήματα.

Και κάτι ακόμα: όχι οι Σπαρτιάτες δεν ήταν ναζιστές. Αλλά να, που κάποιοι τους χρησιμοποιούν ως καμουφλάζ παραχαράσσοντας την ιστορία αναιδώς και επαίσχυντα.