Λίγες μόνο ημέρες απομένουν για τη διεξαγωγή της εκλογικής αναμέτρησης που θα αναδείξει την επόμενη κυβέρνηση της Ελλάδας (ή έστω το κυβερνητικό σχήμα της επόμενης κυβερνητικής περιόδου) και ενώ σε παρελθούσες εποχές στην ατζέντα των ημερών θα κυριαρχούσαν προγραμματικές δηλώσεις, θέσεις επί της οικονομίας, της ανεργίας και της ανάπτυξης, σήμερα αυτό κάπως έχει αλλάξει.
Ο καιρός, που κάνει τα γένια, κάνει και τα χτένια, όπως φαίνεται κάνει και αλλαγές στις ατζέντες, στις οποίες πλέον ψηλά – ψηλά παίζει το θέμα “σεξ” με πολλά bullet points από κάτω. Σήμερα πια, οι υποψήφιοι και οι υποψήφιες κρίνονται και για τη σεξουαλική τους ζωή και δη όταν αυτή είναι μη συμβατική ή παραβατική ή -κυρίως- κακοποιητική στο έτερο ή στα έτερα άτομα τα οποία αποτελούν μέρος της.
Στα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα, αυτό του Αλέξη Γεωργούλη Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, που η προσφάτως γνωστοποιηθείσα καταγγελία σε βάρος του κλυδωνίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο πρώην Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ (και νυν και προς το παρόν ανεξάρτητος) κατηγορείται για σεξουαλική παρενόχληση και εν γένει κακοποιητική συμπεριφορά και φυσικά πρέπει να τιμωρηθεί αν όντως αποδειχθεί η ενοχή του και οι κατηγορίες που τον βαρύνουν επιβεβαιωθούν.
Ήδη η άρση της ασυλίας του Αλέξη Γεωργούλη χρησιμοποιείται ως “πολιτικό” επιχείρημα από πρωτοκλασσάτα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, σε αντιπαραβολή μάλιστα με την λίγο παλαιότερη υπόθεση Λιγνάδη, ο οποίος κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε πρωτοδίκως για σεξουαλική παρενόχληση σε βάρος ανηλίκου, “παίρνοντας στο λαιμό του” την πολιτική προϊσταμένη του και Υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη.
Η σεξουαλική δραστηριότητα των εν ενεργεία ή των υποψηφίων πολιτικών πάντως δεν απασχολεί μόνο όταν φτάνει στα δικαστικά έδρανα και αποδεδειγμένα αποτελεί ποινικώς κολάσιμη πράξη. Ζούμε στην εποχή που έως και η μοιχεία, η οποία δεν είναι ποινικώς κολάσιμη πράξη μεν, αλλά ικανή αιτία διαζυγίου, μπορεί να αποτελέσει φρένο στην υποψηφιότητα κάποιου ατόμου. Ειδικά δε, αν αυτό προέρχεται και δραστηριοποιείται σε κλειστή κοινωνία, όπως για παράδειγμα μία μικρή επαρχιακή πόλη ή ένα νησί.
Αν πρόκειται και για γυναίκα, τότε τα πράγματα είναι ακόμη πιο “σκληρά” και η (φερόμενη ως) Μοιχαλίδα μπορεί να δει το όνειρο της εκλογής της να καθίσταται απατηλό (πέρα από την κοινωνική κατακραυγή που θα αντιμετωπίσει γενικά) και το όνομά της να διαγράφεται από τις λίστες των ψηφοδελτίων. Κι αυτά, ξέρετε, δεν συμβαίνουν “κάπου αλλού”, αλλά πολύ-πολύ κοντά μας και εδώ γύρω-τριγύρω.
Το θέμα ομοφυλόφιλος/η υποψήφιος/α δεν το ανοίγουμε καν, διότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Νίκου Γιατρομανωλάκη το ταμπού δεν έχει σπάσει καθώς οι γκέι άνθρωποι δεν υπηρετούν απόλυτα το τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια τα οποία αποτελούν παραδοσιακά οχυρά διεξαγωγής κάθε προεκλογικής μάχης.
Φυσικά, οι παραβατικές συμπεριφορές είτε είναι σεξουαλικής φύσης, είτε όχι, πρέπει να τιμωρούνται άμεσα και αυστηρά σύμφωνα με το ισχύον νομικό πλαίσιο. Φυσικά και τα θύματα δεν πρέπει να αποθαρρύνονται από το να καταγγέλλουν την κακοποίηση που υφίστανται ή που υπέστησαν, για κανέναν απολύτως λόγο.
Και φυσικά η συμπεριφορά, η στάση και οι θέσεις όλων των υποψηφίων πρέπει να κρίνονται σε όλα τα επίπεδα. Και επιτέλους πρέπει να καταλάβουμε όλοι και όλες ότι τη σήμερον ημέρα τίποτα δεν μένει κρυφό. Τώρα, το πόσο και πώς η σεξουαλική δραστηριότητα των υποψηφίων (στις περιπτώσεις όπου δεν είναι ποινικώς κολάσιμη), θα επηρεάσει τελικά το εκλογικό αποτέλεσμα θα το μάθουμε στις 21 Μαΐου. Και θα το ξαναβρούμε μπροστά μας στις 8 Οκτωβρίου.