Το ωρολόγιο/ημερήσιο πρόγραμμα θέρμανσης κοινοποιήθηκε στους καθηγητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και σύμφωνα με αυτό η θέρμανση των κτιρίων θα γίνεται για πέντε ώρες την ημέρα στο campus (06.00 π.μ. – 11.00 π.μ.) και για τρεις ώρες (08.00 π.μ. – 11.00 π.μ.) στα περιφερειακά κτίρια.

Το πρόγραμμα μάλιστα φέρει και την έγκριση των πρυτανικών αρχών του ιδρύματος, ωστόσο εύλογα γεννάται το ερώτημα “τι θα γίνεται τις υπόλοιπες ώρες”. Φυσικά, όπως σε όλα τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, έτσι και στο ΑΠΘ μαθήματα γίνονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, όπως επίσης και η χρήση των εργαστηρίων, της βιβλιοθήκης κλπ. Αυτό σημαίνει ότι μετά τις 11.00 οι καθηγητές/τριες και οι φοιτητές/τριες θα πρέπει να λειτουργούν σε κρύες αίθουσες με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Την απαράδεκτη κατάσταση κατήγγειλε μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook ο καθηγητής του ΑΠΘ Γιώργος Αγγελόπουλος, ο οποίος μεταξύ άλλων γράφει:

“[…] Στο ΑΠΘ ζούμε μια συνθήκη όπου συνεχώς και ποικιλοτρόπως μας λένε “δεν σας θέλουμε”: δεν θέλουμε να λειτουργεί το πανεπιστήμιο, δεν θέλουμε να υπάρχει διδασκαλία, δεν θέλουμε να γίνεται έρευνα. Δεν θέλουμε να υπάρχουν φοιτητές (βάλτε παραπάνω Ε.Β.Ε., εφαρμόστε το ν+2, περιορίστε την παιδαγωγική επάρκεια, απαξιώστε τη φοιτητική σίτιση και στέγαση). Δεν θέλουμε να λειτουργούν δωρεάν μεταπτυχιακά. Δεν θέλουμε να έρχονται οι καθηγητές στα γραφεία τους, μέχρι τις 11.00πμ και πολύ τους είναι…

Οι πρυτανικές αρχές κωφεύουν και συστηματικά κρύβονται. Οι απολογητές σιωπούν, είναι πρόθυμοι να δεχθούν τα πάντα, έναν πλήρη ευτελισμό, αρκεί να μην επανέλθει “ο εσμός του λαϊκισμού” των sans-culotte της αριστεράς. Μάλλον το όραμα όλων αυτών είναι η ξυλόσομπα στις αίθουσες διδασκαλίας όπως στη δεκαετία του 1950. Εμείς είμαστε μαζί με τους φοιτητές μας που έρχονται να διαβάσουν στα σπουδαστήρια γιατί δεν έχουν θέρμανση στα σπίτια τους, με τους υποψ. διδάκτορες και τους ερευνητές μας που επιμένουν στα παγωμένα εργαστήρια να παράγουν νέα γνώση, με τους εργαζόμενους που δεν μπορούν να ζεσταθούν με το αερόθερμο κάτω από το γραφείο. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη […]”