Έχουν περάσει πλέον αρκετά χρόνια από τότε που τα δρομολόγια των τρένων ανά τον Έβρο ήταν συχνά και τακτικά. Το τρένο αποτέλεσε για πολλά χρόνια ένα βασικό μεταφορικό μέσο για τον ακριτικό νομό καθώς στο παρελθόν συνέδεε τα δύο άκρα του – από την Αλεξανδρούπολη έως τα Δίκαια- σε τακτά χρονικά διαστήματα όλο το 24ωρο.

Και μπορεί τα τρένα να χαρακτηρίζονταν ενίοτε και από καθυστερήσεις, ωστόσο η έλλειψή τους τα τελευταία χρόνια, έχουν καταδείξει την πάλαι ποτέ σημασία τους.

Όπως είναι γνωστό, σταθμοί τρένων υπήρχαν σε δεκάδες χωριά του Έβρου στα οποία στάθμευε το τρένο και μάλιστα στην πλειοψηφία τους είναι κατασκευασμένοι στο ίδιο αρχιτεκτονικό μοτίβο. Πρόκειται κυρίως για πέτρινα κτίρια χαρακτηριστικού κίτρινου χρώματος, που στις μετώπες τους έφεραν το όνομα του εκάστοτε οικισμού.

Μόνο που δυστυχώς πέρα από τα δρομολόγια, έχουν εγκαταλειφθεί και οι σταθμοί/σταθμαρχεία των οικισμών και σε πολλές περιπτώσεις παραμένουν αφημένα στην τύχη τους και έρμαια στο χρόνο που τα καταστρέφει. Πολλοί δε εξ αυτών χρησιμοποιούνται περιστασιακά και ως καταλύματα παράτυπων μεταναστών που διέρχονται από τον ποταμό Έβρο προς την ενδοχώρα, ενώ αυτό που είναι ακόμα πιο θλιβερό είναι το γεγονός ότι σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν αφεθεί στις παρατημένες εγκαταστάσεις ακόμη και τα αρχεία διακίνησης ανθρώπων ή εμπορευμάτων.

Παρακάτω ακολουθεί μία σειρά φωτογραφιών από τον σιδηροδρομικό σταθμό των Λαγυνών, που είναι τουλάχιστον θλιβερές: