Την ανάσα της φωτιάς στο σβέρκο τους ένιωσαν το βράδι του Σαββάτου οι κάτοικοι της Δαδιάς, που είδαν την πυρκαγιά να πλησιάζει απειλητικά τον οικισμό τους και γι’ αυτό άλλωστε κοντά στα μεσάνυχτα αποφασίστηκε η εκκένωση του – κυρίως για προληπτικούς λόγους. Άλλωστε, στα λεωφορεία που στάθμευσαν στην πλατεία, επιβιβάστηκαν κυρίως ηλικιωμένοι/ες και άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας. Οι περισσότεροι ωστόσο δεν θέλησαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, παρά τις ενημερώσεις της Αστυνομίας, αλλά και του σχετικού μηνύματος στα κινητά τηλέφωνα από το 112.
Πρώτη φορά φτάνει φωτιά στον πυρήνα του Δάσους της Δαδιάς
Η πυρκαγιά εκδηλώθηκε την Πέμπτη 21/07 αρχικά στη δασική έκταση απέναντι από τον οικισμό της Λύρας (σ.σ. πρόκειται όμως για περιοχή που ανήκει χωροταξικά στο προστατευόμενο Δάσος της Δαδιάς). Παρά την άμεση κινητοποίηση των πυροσβεστικών δυνάμεων από γης και αέρος, η πρώτη εστία δεν ελέγχθηκε γρήγορα και έτσι – τη συνεργεία και των κουκουναριών- επεκτάθηκε στο δάσος με αποτέλεσμα το μεσημέρι της Παρασκευής να απειλήσει τον πυρήνα του Δάσους τον οποίο και κατέλαβε λίγες ώρες αργότερα.
Έκτοτε και παρά την πολύ μεγάλη επιχείρηση (πάνω από 300 άτομα επί γης, πάνω από δέκα εναέρια μέσα (αεροπλάνα και ελικόπτερα) και δεκάδες εθελοντές/τριες), η φωτιά δεν τέθηκε υπό έλεγχο και έφτασε στο σημείο να απειλεί τον οικισμό της Δαδιάς.
Το άδειο φράγμα της Λύρας και οι εμπρηστές “λαθρομετανάστες”
Το Δάσος Λευκίμης Δαδιάς Σουφλίου αποτελεί εθνικό δρυμό προστατευόμενο από τη Συνθήκη Natura και άλλες περιβαλλοντικές συνθήκες καθώς αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά οικοσυστήματα στην Ευρώπη. Πέρα από την πλούσια (μέχρι πρότινος) χλωρίδα του, ιδιαίτερα σημαντική είναι και η πανίδα του καθώς αποτελεί τον τόπο διαβίωσης και αναπραγωγής απειλούμενων ειδών αρπακτικών και τόπος διαμονής των τελευταίων μαυρογυπών της Ευρώπης.
Ως εκ τούτου εύλογα γεννάται το ερώτημα “πώς κάηκε;”, αλλά αυτή την ώρα δεν μπορεί να δοθεί καμία απάντηση καθώς δεν είναι δυνατόν να ερευνηθούν τα αίτια του συμβάντος ενώ αυτό είναι ακόμα σε εξέλιξη. Παρά ταύτα υπάρχει ήδη μία “θεωρία” ως προς την αιτία, αλλά και ένα σημαντικό γεγονός. Σε ό,τι αφορά τη “θεωρία” μία μερίδα κόσμου πιστεύει και διακινεί την άποψη ότι η φωτιά τέθηκε αρχικά από παράτυπους μετανάστες που διασχίζουν την περιοχή ερχόμενοι από την Τουρκία. Κατά άλλους μάλιστα η φωτιά τέθηκε σκόπιμα και κατόπιν τουρκικών εντολών προκειμένου να υποστεί πλήγμα η Ελλάδα (!).
Σε ό,τι αφορά το γεγονός όμως, αυτό είναι σοβαρό και πρέπει να διερευνηθεί το συντομότερο δυνατό μετά τη λήξη του συναγερμού και τον έλεγχο της πυρκαγιάς. Αυτό περιγράφεται από τον Καθηγητή και μέχρι πρότινος Πρόεδρο του Φορέα Διαχείρισης του Δάσους Λευκίμης Δαδιάς Σουφλίου και είναι η έλλειψη νερού στο φράγμα της Λύρας, στη δεδομένη χρονική στιγμή. Γράφει ο καθηγητής: “Αυτό που είναι όμως τραγικό είναι η πολύ μικρή ποσότητα που είχε το φράγμα της Λύρας σε εποχή αντιπυρική.
Με βάση πληροφόρηση είχε διαρροές και έχανε νερό.
Αλλά γιατί δεν επισκευάστηκαν αυτές οι διαρροές ώστε να είναι η λεκάνη του φράγματος πλήρως γεμισμένη ώστε αν χρειαστεί να είναι διαθέσιμο για κατασβέσεις; Η πρόληψη των πυρκαγιών ακριβώς πως εννοείται; Πόσοι υπεύθυνοι φορείς το ήξεραν αυτό το πρόβλημα και απλώς το προσπέρασαν;
Πριν μερικούς μήνες το γειτονικό φράγμα του Προβατώνα είχε σχεδόν αδειάσει, επειδή είχε ξεχαστεί να κλειστεί η βάνα για αποφυγή υπερχείλισης το χειμώνα, περιμένοντας να βρέξει το καλοκαίρι για να γεμίσει ξανά. Τότε το φράγμα της Λύρας ήταν γεμάτο νερό. Γιατί τώρα έχει αυτή την τραγική εικόνα; Πότε ξεκίνησε το πρόβλημα της διαρροής;
Αν και οι αιτίες έναρξης μιας πυρκαγιάς είναι εξαιρετικά σημαντικό να είναι γνωστές για λήψη μέτρων μείωσης τους, αυτό που είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ είναι η πλήρης ετοιμότητα μας για αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών”
Η επόμενη ημέρα και η πολυεπίπεδη ζημιά
Αν και είναι μάλλον πρώιμες οι συζητήσεις για την επόμενη μέρα, αυτή αφενός δεν θα αργήσει να έρθει και αφετέρου θα είναι σίγουρα πολύ άσχημη και όχι μόνο σε ένα επίπεδο. Πρώτο και βασικό πλήγμα δέχεται το περιβαλλοντικό γίγνεσθαι της ευρύτερης περιοχής. Ένας τεράστιος πνεύμονας πρασίνου δεν (θα) υπάρχει πια καθώς και οι σπάνιοι πληθυσμοί του.
Πέρα από αυτό όμως, το Δάσος της Δαδιάς αποτελούσε σημαντικό μοχλό ανάπτυξης για όλο τον κεντρικό Έβρο καθώς ενίσχυε σημαντικά το προφίλ του, αλλά ήταν και τόπος εργασίας πολλών ειδικοτήτων (υλοτόμοι, ξυλέμποροι κα). Και επειδή όλοι ξέρουν πια ότι τίποτα δεν θα είναι ίδιο, έρχεται εύλογα και το ερώτημα “πώς θα είναι;”
Τέλος, φυσικά είναι ευχής έργο το να μη χαθεί καμία ανθρώπινη ζωή, αλλά από την άλλη πλευρά δεν υπάρχει μόνο το ζην. Υπάρχει και το λεγόμενο ευ ζην που εν προκειμένω χάθηκε στις στάχτες των πεύκων.