Ολοένα και περισσότερο ανεβάζει τους τόνους στα ελληνοτουρκικά ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγήπ Ερντογάν, ο οποίος επιδίδεται σε τουιτερικές δηλώσεις που εν τέλει προκαλούν θυμηδία, αλλά τύποις αποτελούν ευθείες απειλές κατά της Ελλάδας.
Οι απειλές για νέα Μικρασιατική Καταστροφή και οι αναφορές στη Θράκη
Σε ένα νήμα οκτώ αναρτήσεων στο twitter και μάλιστα στην ελληνική γλώσσα, ο Ερντογάν απειλεί ευθέως την Ελλάδα, θέτει ζήτημα κυριαρχίας στο Αιγαίο και επαναφέρει το μειονοτικό ζήτημα της Θράκης.
“Η Τουρκία δεν παραβιάζει τα δικαιώματα και το δίκαιο κανενός, δεν επιτρέπει όμως ούτε την παραβίαση των δικαιωμάτων και του δικαίου της από κανέναν.
Τη σημασία της διεκδίκησης θαλάσσιας δικαιοδοσίας των 40.000χλμ2 για τη Μεγίστη, που βρίσκεται στη Αν. Μεσόγειο κι απέχει από τα ηπειρώτικα της χώρας μας λιγότερο από 2χλμ ενώ από την ηπειρωτική Ελλάδα πάνω από 600χλμ, εναποθέτουμε στη διακριτική ευχέρεια της διεθνούς κοινότητας
Η προσπάθεια εργαλειοποίησης του ΝΑΤΟ και τρίτων χώρων, εμπλέκοντας τους στην παρανόμια των διαφόρων στρατιωτικών ασκήσεων σε νησιά με μη στρατικοποιημένο καθεστώς, δεν είναι πάρα μια προσπάθεια που θα έχει καταστροφικό τέλος.
Ταυτόχρονα, η Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνεχίζει να καταπιέζει την Τουρκική μειονότητα που ζει στη Δυτική Θράκη, τη Ρόδο και την Κω, αγνοώντας τις αξίες της Ένωσης, τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως και τις διεθνείς συμφωνίες.
Ως σύμμαχος που εντός του ΝΑΤΟ πληρώνει από κάθε άποψη το υψηλότερο τίμημα, αντιμετωπίσαμε με ψυχραιμία τις προκλήσεις της Ελλάδας, η οποία τα τελευταία δυο χρόνια δεν ανταποκρίθηκε καν στις προσκλήσεις μας για συνάντηση των στρατιωτικών αντιπροσωπειών.
Βλέπουμε όμως ότι η υπομονή μας και η ψυχραιμία που επιδεικνύουμε εκλαμβάνεται λανθασμένα από τον ομόλογο μας.
Προειδοποιούμε για άλλη μια φορά την Ελλάδα να συνετιστεί, να μείνει μακριά από όνειρα, ρητορικές και ενέργειες που θα την οδηγήσουν σε αποτελέσματα για τα οποία θα μετανιώσει, όπως συνέβη έναν αιώνα πριν.
Η Τουρκία όπως δεν θα παραιτηθεί από τα δικαιώματά της στο Αιγαίο, δεν θα διστάσει και να κάνει χρήση των δικαιωμάτων που τις αναγνωρίζονται από τις διεθνείς συμφωνίες στο θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών”
Το πρώτο πράγμα που θα σκεφτόταν κανείς είναι αν και κατά πόσο ο Ερντογάν εννοεί αυτά που λέει, δεδομένου μάλιστα ότι δεν είναι η πρώτη φορά που εξαπολύει αντίστοιχη επίθεση στην Ελλάδα. Όπως παρατήρησε άλλωστε και ο Έλληνας πρωθυπουργός πριν από μερικές ημέρες, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τούρκος ομόλογος του “σταμάτησε να του μιλάει”, οπότε μάλλον οι δηλώσεις του στερούνται σοβαρότητος.
Αλλά, από την άλλη πλευρά, ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι ο Ερντογάν δεν εννοεί αυτά που λέει;
Ειδικά δε, αν ληφθεί υπόψη και η βαθιά οικονομική κρίση στο εσωτερικό της Τουρκίας, που σε συνδυασμό με το προεκλογικό κλίμα απειλεί ευθέως την παραμονή του στην εξουσία.
Επομένως, ποιος μπορεί να διαβεβαιώσει ότι δεν θα συνεχίσει την “αυτο-ηρωοποίησή” του, ώστε να πείσει τον τουρκικό λαό να τον εμπιστευτεί ξανά;
Ο φόβος του διεθνούς παράγοντα, θα μπορούσε να πει κάποιος. Όμως, ποιος είναι ο διεθνής παράγοντας που θα ήταν ικανός να σταματήσει τυχόν επεκτατικές κινήσεις της Τουρκίας, την ώρα μάλιστα που οι δύο “μεγάλες δυνάμεις” βρίσκονται σε έναν άτυπο ψυχρό πόλεμο στο ουκρανικό πεδίο;
Η λογική πάντως λέει ότι ο ο Ρετζέπ Ταγήπ Ερντογάν παίζει για άλλη μία φορά το παιχνίδι του ψεύτη βοσκού. Αλλά η ίδια λογική λέει επίσης και ότι κανένα σκοινί δεν είναι ανθεκτικό για πάντα και ο Ρετζέπ το έχει ήδη τραβήξει πολύ και πολλές φορές. Επομένως, το ενδεχόμενο να σπάσει δεν μοιάζει και τόσο μακρινό.
Καταληκτικά πάντως, το ερώτημα είναι ένα: ποιον και γιατί θα συνέφερε μία ελληνοτουρκική σύρραξη στο Αιγαίο;
