Ο βιασμός και η δολοφονία της νεαρής Ελένης Τοπαλούδη από το Διδυμότειχο στη Ρόδο πριν από δυομιση χρόνια είχε συνταράξει το πανελλήνιο – και δικαίως αφού η κοπέλα είχε βασανιστεί από δύο άντρες κατοίκους του νησιού, δολοφονήθηκε και κατέληξε ημιθανής στη θάλασσα προκειμένου οι δράστες να εξαφανίσουν το πτώμα και τα ίχνη τους.
Η δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη είναι μία από τις πιο στυγερές γυναικοκτονίες στα ελληνικά εγκληματολογικά χρονικά και λόγω της ηλικίας του θύματος, αλλά και λόγω του τρόπου με τον οποίο έγινε το βασανιστήριο, η δολοφονία και η διαχείριση του σώματος της από τους δράστες.
Η υπόθεση Τοπαλούδη γρήγορα απέκτησε μεγάλη δημοσιότητα (ορθώς) και οι γονείς της Κούλα και Γιάννης, μετά τη σύλληψη των δύο δραστών ξεκίνησαν μία σχεδόν ακτιβιστική δράση “απαιτώντας” την παραδειγματική τιμωρία τους και επιμένοντας στην αυστηροποίηση των ποινών για ειδεχθή εγκλήματα, όπως αυτό που στέρησε τη ζωή της κόρης τους.
Ο Γιάννης Τοπαλούδης και η Κούλα Αρμουτίδου έχουν κερδίσει τη συμπάθεια, αλλά κυρίως τον σεβασμό όλης της Ελλάδας και οι παρουσίες τους στα ΜΜΕ γίνονται πάντοτε viral ακριβώς επειδή ο λόγος τους είναι μεστός περιεχομένου, η στάση τους αλτρουιστική, ενώ έχουν ξεκάθαρο στόχο: να δικαιώσουν τη μνήμη της κόρης τους, αλλά κυρίως να προστατέψουν άλλες κοπέλες ώστε να μην “πληρώσουν” με τις ζωές τους τυχόν αρνήσεις σε σεξουαλικές ορέξεις ανδρών.
Η ιστορία της Ελένης Τοπαλούδη και της οικογένειας που άφησε πίσω της, είναι πλέον γνωστή και οικεία στους/τις περισσότερους/ες. Όμως, υπάρχει ένα πρόσωπο στην ιστορία, για το οποίο δεν μιλάει κανείς και δεν μιλάει ούτε και το ίδιο, αφού είναι ανήλικος. Αυτός είναι ο Πέτρος, ο αδερφός της, που σήμερα φοιτά στην Α Λυκείου και ίσως ορισμένοι/ες να τον θυμούνται από τα πλάνα της κηδείας της άτυχης φοιτήτριας, αλλά οι περισσότεροι/ες σίγουρα δεν τον γνωρίζουν, αφού ορθώς ενεργώντας οι γονείς του, τον έχουν προστατέψει από τα φώτα της δημοσιότητας.
Παρά ταύτα ο Πέτρος είναι μέρος της ιστορίας. Και κατά έναν τρόπο πρωταγωνιστής, αφού σε πολύ τρυφερή ηλικία κλήθηκε να διαχειριστεί αφ’ ενός την απώλεια της αδερφής του και αφ’ ετέρου το πένθος των γονιών του γι’ αυτή την απώλεια. Δυόμιση χρόνια μετά τον τραγικό θάνατο της Ελένης, η μητέρα της Κούλα, μοιράστηκε τις σκέψεις της για τον Πέτρο της, μιλώντας στην εφημερίδα “τα Νέα”. «Ο Πέτρος ζει με την απώλεια της αδελφής του. Φοβάμαι γιατί ζει μέσα στην απογοήτευση, σε ένα καταθλιπτικό περιβάλλον, με μια μητέρα που κλαίει συνέχεια και έναν πατέρα που προσπαθεί να κρύψει τα συναισθήματά του και τα βράδια ξεσπάει μέσα στο δωμάτιο. Αυτή η ψυχή τι θα εκδηλώσει αργότερα ξέρει κανείς; Εγώ που είμαι μητέρα του δεν ξέρω και φοβάμαι», είπε συγκεκριμένα, ωστόσο έκλεισε την αναφορά της με μία φράση που πρέπει να ηχήσει σαν καμπάνα στα αυτά όλων μας και δη των κατεχόντων θεσμικό ρόλο: “Ενας ψυχολόγος δεν χτύπησε την πόρτα μου όλα αυτά τα χρόνια…”
Χωρίς να γνωρίζουμε αν και πώς το ζεύγος Τοπαλούδη έχει μεριμνήσει για την ψυχολογική υποστήριξη του δεύτερου παιδιού τους, αυτή η φράση της κας Αρμουτίδου έχει πολύ μεγάλη σημασία και υποδηλώνει μία στάση σχεδόν υποκριτική από την κοινωνία και τους θεσμούς της, αφού όλοι μας ασχοληθήκαμε μόνο με τους δύο χαροκαμένους γονείς, λες και ο θάνατος “επιλέγει” τους ανθρώπους στους οποίους θα προκαλέσει πόνο. Παρά το γεγονός ότι τόσες κάμερες, τόσοι πολιτικοί, τόσοι θεσμικοί ασχολήθηκαν με το ζεύγος Τοπαλούδη, κανείς δεν ασχολήθηκε με τον υιό Τοπαλούδη λες και όλο αυτό το δράμα δεν τον αφορά.
Όμως, τον αφορά. Και είναι απόλυτα λογικό. Αυτό που δεν είναι λογικό, είναι ότι ο Πέτρος δεν αφορά εμάς τους υπόλοιπους, την ώρα που θα έπρεπε η στήριξή του να ήταν αυτονότητη και προτεραιότητα…
Αλλά, ποτέ δεν είναι αργά. Νομίζω, προλαβαίνουμε.