Ο Βλαντιμίρ Πούτιν παραδέχτηκε την ομοφοβία του

Το ότι η Ρωσία δεν είναι μία φιλική χώρα για τους ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπους, είναι λίγο – πολύ γνωστό. Άλλωστε πολλές οργανώσεις μικρού, μεγάλου ή μεγαλύτερου βεληνεκούς έχουν καταδικάσει τη Ρωσία και τον Πρόεδρο της Βλαντιμίρ Πούτιν για τη στάση του απέναντι στους ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπους, η οποία εν τέλει συνιστά κατάφωρη παραβίαση της Χάρτας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Βέβαια, ο ίδιος ο Πούτιν – κατά την πάγια τακτική του – περί άλλων τυρβάζει και ενώ κατηγορεί ανοικτά την Ουκρανία για ναζισμό, ο ίδιος αποποιείται χαρακτηρισμών περί φασισμού που έχουν αποδέκτη τον ίδιο. Όμως, ποιο είναι ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά των ολοκληρωτικών καθεστώτων αν όχι η εν τοις πράγμασι εφαρμογή ρατσιστικών μεθόδων και πρακτικών;

Ωστόσο, θέμα του παρόντος δεν είναι η φασίζουσα διοίκηση που ασκεί στη Ρωσία ο Πούτιν. Γιατί, αυτό αποτελεί κοινό τόπο όσων μπορούν να αναπτύξουν στοιχειωδώς κριτική σκέψη.

Αν και ποτέ δεν φημίστηκε για την “προοδευτικότητα” του, ο Ρώσος Πρόεδρος σπανίως παραδέχεται την ομοφοβική διάθεσή και στάση του ανοικτά γι’ αυτό και όποτε το κάνει αποτελεί είδηση. Όμως, ο πόλεμος που έχει κηρύξει ενάντια στην Ουκρανία (που ο ίδιος αποκαλεί “ειδική στρατιωτική επιχείρηση”) λειτούργησε ως αφορμή προκειμένου να ξεδιπλώσει και αυτή την πτυχή του χαρακτήρα του – που εν πολλοίς μπορεί και να μην ενδιέφερε κανέναν, αν δεν είχε την ευθύνη της διακυβέρνησης μίας εκ των χωρών – υπερδυνάμεων παγκοσμίως και αν στα χέρια του δεν κρατούσε τον αναπτήρα που μπορεί να πυροδοτήσει τη θρυαλλίδα του Γ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στο πρόσφατο μακροσκελές διάγγελμά του για την επίθεση στην Ουκρανία, ο Ρώσος Πρόεδρος αφού δήλωσε ότι στόχος της Ρωσίας δεν είναι η κατάληψη της γειτονικής της χώρας, ούτε η σφαγή αμάχων, αλλά η προστασία του Ντονμπάς και των κατοίκων του που δέχονται επιθέσεις από το “ναζιστικό καθεστώς του Κιέβου”, εξαπέλυσε δριμεία επίθεση στη Δύση αποδίδοντας της την ευθύνη για το ουκρανικό καθεστώς και παρουσιάζοντας την ως υποκινήτρια δύναμη της κατάστασης του Ντονμπάς.

Είπε ακόμη ότι η Ουκρανία – τη συνεργεία της Δύσης- μετατράπηκε σε ευθεία απειλή για τη Ρωσία και κατέληξε κατηγορώντας όσους Ρώσους ζουν σε χώρες του δυτικού κόσμου, και τους αποκάλεσε “πέμπτη φάλαγγα” και “εθνικούς προδότες”.

Δεν καταδικάζω καθόλου εκείνους που έχουν μια βίλα στο Μαϊάμι ή στη Γαλλική Ριβιέρα, που δεν μπορούν να στερηθούν το φουά γκρα, τα στρείδια ή τις λεγόμενες ελευθερίες των φύλων.
Αυτό δεν είναι απολύτως το πρόβλημα, αλλά, επαναλαμβάνω, το πρόβλημα είναι ότι πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους είναι ψυχικά και νοητικά εκεί και όχι εδώ, όχι με τον λαό μας, όχι με τη Ρωσία. Αυτό είναι, κατά τη γνώμη τους – κατά τη γνώμη τους! – ένδειξη ότι ανήκουν σε μια ανώτερη κάστα, σε μια ανώτερη φυλή”, είπε συγκεκριμένα (σύμφωνα με τη μετάφραση του διαγγέλματος του, που μοιράστηκε στο Facebook η Ρωσική Πρεσβεία στην Ελλάδα) και αυτός ο υπαινιγμός συνιστά την έμμεση παραδοχή της ομοφοβίας του.
Ίσως για κάποιους να συνιστά υπερβολή η αποκωδικοποίηση της στάσης του Βλαντιμίρ Πούτιν μέσα από το πρίσμα του ουράνιου τόξου. Ωστόσο κανείς και καμία δεν πρέπει να ξεχνά ότι η διασφάλιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν γίνεται αλά καρτ και ότι ο ρατισμός δεν μπορεί να είναι “επιλεκτικός”. Άρα λοιπόν, ένας “ηγέτης” που διέπεται από ρατσιστικά αισθήματα, δεν μπορεί να εφαρμόζει σώφρωνα πολιτική και άρα αποτελεί κίνδυνο. Στο καλό σενάριο αποτελεί κίνδυνο για τους πολίτες της χώρας την οποία κυβερνά. Στο κακό σενάριο αποτελεί κίνδυνο και για τις γειτονικές χώρες. Στο πολύ κακό σενάριο αποτελεί κίνδυνο για όλες τις χώρες.
Και, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, δυστυχώς πρωταγωνιστεί και στα τρία.