Υπό διωγμό τελεί το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας της Αλεξανδρούπολης, για το οποίο δεν έχει βρεθεί ακόμη χώρος στέγασης, παρά το γεγονός ότι έχει ξεκινήσει η σχολική χρονιά.
Το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ) Αλεξανδρούπολης είναι ένα δημόσιο σχολείο ενηλίκων στο πεδίο της Διά Βίου Μάθησης. Απευθύνεται σε πολίτες 18 ετών και άνω, οι οποίοι δεν έχουν ολοκληρώσει την εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Με το θεσμό αυτό παρέχεται η δυνατότητα να αποκτήσουν τίτλο ισότιμο με το απολυτήριο Γυμνασίου (ν.2525/1997), δίνοντας έμφαση στην απόκτηση βασικών προσόντων και στην ανάπτυξη προσωπικών δεξιοτήτων. Το Σχολείο αυτό είναι ένα καινοτόμο Σχολείο Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Παρέχει εκπαίδευση αλλά επιπρόσθετα υπηρετεί την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού, τη βελτίωση της απασχολησιμότητας και την ενεργό συμμετοχή των πολιτών στο οικονομικό, κοινωνικό, πολιτισμικό και πολιτικό γίγνεσθαι, δηλαδή την ανάπτυξη, την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή Από τη στιγμή της δημιουργίας του στην Αλεξ/πολη (2003) υπήρξε ένα αναπόσπαστο και ενεργό κομμάτι του εκπαιδευτικού συστήματος της πόλη μας που εκτός από την παροχή γνώσεων έχει σαν στόχο του, να αποτελέσει ένα χώρο ανάπτυξης κριτικής στάσης απέναντι στην κοινωνική ανισότητα.
Όπως σημειώνει ο διευθυντής του, Μιχάλης Αναγνωστόπουλος, “η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην εκπαίδευση εφήβων με αυτή των ενηλίκων είναι ότι εδώ, η εκπαίδευση είναι εκούσια. Ο καθένας έρχεται με τη θέλησή του και αυτό είναι κάτι που παίζει τεράστιο ρόλο στο ενδιαφέρον με το οποίο αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευόμενοι το σχολείο. Μέχρι σήμερα έχουν αποφοιτήσει από το ΣΔΕ, περισσότεροι από 700 ενήλικοι συμπολίτες μας, πολλοί δε από αυτούς συνέχισαν σε ΕΠΑΛ ή σε Γενικό Λύκειο και κάποιοι προχώρησαν και σε Πανεπιστημιακές Σχολές Από το 2003 συστεγάζεται με το 4ου Γυμνάσιο και η συστέγαση αυτή υπήρξε αρμονική και δεν δημιούργησε ποτέ κανένα πρόβλημα”.
Τον τελευταίο όμως καιρό (από τις αρχές Σεπτεμβρίου)και από τη στιγμή που στο χώρο αυτό στεγάστηκε το 6ο Γυμνάσιο Πειραματικό, το σχολείο έλαβε εντολή μετακόμισης λόγω του ότι ο νόμος των Πειραματικών Σχολείων, προβλέπει τη λειτουργία ομίλων και τμημάτων ενισχυτικής διδασκαλίας μετά το πέρας του ωραρίου δηλαδή τις απογευματινές ώρες.
Η μετακόμιση όμως αυτή και η αναζήτηση στέγης, αποδείχθηκε πράγμα πολύ δύσκολο καθόσον, πρέπει ένα εναλλακτικό σχολείο μη τυπικής εκπαίδευσης να τύχει και της αποδοχής του συλλόγου των εκπαιδευτικών στο χώρο του οποίου πρόκειται να μεταστεγαστεί και να λειτουργήσει το απόγευμα (17.00-21.00) . Στην προσπάθειά μεταστέγασης, ζητήθηκε η υποστήριξη των εκπαιδευτικών που μετέχουν στη ΔΕΠ (Δημοτική Επιτροπή Παιδείας) οι οποίοι όμως καταψήφισαν την πρόταση της επιτροπής, προφανώς “για να εξυπηρετήσουν την αντιπαλότητα που υπάρχει ανάμεσα σε παλιά και νέα σχολεία” όπως εκτιμούν οι άνθρωποι του ΣΔΕ, “σε Πειραματικά και μη, σε επώνυμα και ανώνυμα”.
Έτσι λοιπόν εξιλαστήριο θύμα βρέθηκε το ΣΔΕ το οποίο είναι σήμερα σε ομηρία και χρησιμοποιείται ως μέσο αντιπαράθεσης στην ιδεολογική πάλη των γιγάντων, ή για να το πούμε καλύτερα …παλεύουν οι ελέφαντες και την πληρώνουν τα ποντίκια ……. Και έχει σαν αποτέλεσμα (το ΣΔΕ) να μη μπορεί να ξεκινήσει η σχολική του χρονιά και περιμένει να διευθετηθεί το ζήτημα περί της αριστείας ή μη των αντιμαχόμενων σχολείων, χάνοντας έτσι την ουσία που είναι η δυνατότητα παροχής ευκαιρίας σε ενήλικους συμπολίτες μας να ολοκληρώσουν την εννεαετή εκπαίδευσή τους με σκοπό την επανένωσή τους με την αγορά εργασίας για μία καλύτερη τύχη. Ξέρουμε πως τα σχολεία αποτελούν τον καθρέφτη της κοινωνίας μας και ότι αποτελούν μια μικρογραφία αυτής. “Αυτή λοιπόν θα είναι η κοινωνία μας και η κοινωνία του αύριο;” διερωτάται ο κος Αναγνωστόπουλος, “οι προνομιούχοι εντός άνετων και λειτουργικών σχολικών χώρων και όσοι περισσεύουν θα παλεύουν με αντιξοότητες για να απολαύσουν το αγαθό της κατά τα άλλα δημόσιας και δωρεάν παιδείας που προσφέρει ίσες ευκαιρίες;” , καταλήγει.