Από την Ελένη ως την Καρολάιν, ένας “Μπαλάσκας” δρόμος

Ήταν περίπου στα μέσα του Μαΐου, όταν η επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας στον Έβρο, είχε φέρει ξανά στο προσκήνιο την στυγερή δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη καθώς η Κατερίνα Σακελλαροπούλου είχε επισκεφθεί το πατρικό σπίτι της αδικοχαμένης φοιτήτριας στο Διδυμότειχο και είχε μία σύντομη επαφή με τους γονείς της Γιάννη Τοπαλούδη και Κούλα Αρμουτίδου.

Δράττοντας την ευκαιρία το ζεύγος Τοπαλούδη είχε ανακινήσει τότε -και για άλλη μία φορά- το πάγιο αίτημά τους για την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα και δη την αυστηροποίησή του, αναφορικά με εγκλήματα αυτού του τύπου. Ο κος Τοπαλούδης και η κα Αρμουτίδου μάλιστα είχαν (παρά)καλέσει την Πρόεδρο της Δημοκρατίας να θέσει υπό την αιγίδα της ένα ίδρυμα με στόχο “την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας την εξάλειψη ή περιορισμό στο ελάχιστο των βιασμών, του ρατσισμού, της κοινωνικής ισότητας, της αποδοχής της διαφορετικότητας και του αλληλοσεβασμού, την ενημέρωση γονέων – μαθητών – φοιτητών – εκπαιδευτικών γι΄αυτά τα θέματα, τη στήριξη και τη συμπαράσταση θυμάτων τέτοιου είδους εγκληματικότητας και άλλους παρεμφερείς στόχους”. 

Στις 26 Μαΐου στον ιστότοπο Avaaz* κοινοποιήθηκε μία συλλογή υπογραφών με αίτημα ακριβώς αυτό: την αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα για τα ειδεχθή εγκλήματα. “Ο βιασμός, ο φόνος, η παιδεραστία να τιμωρούνται αυστηρότερα. Οι θύτες να μην έχουν κανένα ελαφρυντικό και κανένα δικαίωμα αναστολής. Τα ισόβια να είναι ισόβια. 
Αλλαγή των νόμων τώρα πριν θρηνήσουμε και άλλα θύματα” αναφέρουν οι συντάκτες του σχετικού αιτήματος, το οποίο το ζεύγος Τοπαλούδη – Αρμουτίδου προωθεί παντί τρόπω.

Η επικαιροποίηση του αιτήματος σε χρόνο dt 

Η συλλογή υπογραφών βρίσκεται στον αέρα για περίπου 20 μέρες και ήδη έχουν συμμετάσχει 1442 άτομα. Κι αν υπάρχει κάποιος/α ότι αυτές οι κινήσεις ενέχουν κάποιου τύπου “ρομαντισμό” ήρθε η ίδια η πραγματικότητα να τον/την διαψεύσει: Το έγκλημα στα Γλυκά Νερά. Η δολοφονία της Καρολάιν από τον σύζυγό της επειδή αυτός “θόλωσε”, η σκηνοθεσία της ληστείας και όλο το σκηνικό του τρόμου ανάγουν σε αδήριτη την ανάγκη αυστηροποίησης των ποινών – χωρίς βέβαια να παραβλέπεται το γεγονός ότι το ζήτημα είναι και βαθύτατα κοινωνικό (σ.σ. κανείς δεν αμφιβάλλει ότι το συνεχώς επαναλαμβανόμενο φαινόμενο των γυναικοκτονιών στην Ελλάδα προδίδει μία σοβαρή κρίση αξιών).

Σε κάθε περίπτωση όμως “τα ισόβια, πρέπει να είναι ισόβια” και όλοι/ες συμφωνούμε σε αυτό. Άλλωστε, δεν πρέπει να βγάζουμε από το κάδρο και την κυνική ομολογία του συνδικαλιστή αστυνομικού Σταύρου Μπαλάσκα, ο οποίος δήλωσε από τηλεοράσεως: «(εν. ο σύζυγος της Καρολάιν) Είναι βλάκας δείχνει, γιατί εκείνη τη στιγμή που σκότωσε τη γυναίκα του μέσα στον θυμό του, ότι τα ‘χασε και τρελάθηκε, αν έπαιρνε τηλέφωνο την αστυνομία δεν θα πήγαινε ούτε τέσσερα χρόνια φυλακή. Τώρα θα σαπίσει στην φυλακή. Γιατί θα πήγαινε εν βρασμώ ψυχής σε οικογενειακό καυγά. Θα πήγαινε 5-6 χρόνια φυλακή; Είναι νέο παιδί».

Μόνη ανταύγεια φωτός μέσα σε αυτόν το ζόφο, είναι η συνεχώς αυξανόμενη κατακραυγή απέναντι στους θύτες, η οποία βρίσκει πεδίο έκφρασης τα social media. Κι έτσι ξαφνικά, η οργή του ενός, ενώνεται με τον θυμό της άλλης και την αγανάκτηση των πολλών, και πού ξέρεις; Μπορεί τελικά κάποτε ο στόχος να επιτευχθεί. Ο δρόμος βέβαια είναι πολύ μακρύς, αλλά κάθε ταξίδι (όσο μεγάλο κι αν είναι) αρχίζει με ένα βήμα.

* ο ιστόπος Avaaz είναι ένας ιντερνετικός κόμβος ανοικτός προς όλους, όσοι επιθυμούν να κοινοποιήσουν μία συλλογή υπογραφών για κάποιο σημαντικό θέμα.