Η πρόσφατη υπογραφή της νέας 25ετούς σύμβασης της Eldorado Gold με το ελληνικό κράτος για τα μεταλλεία της Κασσάνδρας στη Χαλκιδική, πυροδότησε τη θρυαλλίδα για την αναζωπύρωση του κινήματος που μάχεται τις επενδύσεις χρυσού ανά την Ελλάδα με πεδίο κύριας δράσης τη Χαλκιδική, τον Έβρο και τη Ροδόπη.
Ως γνωστόν η Eldorado Gold έχει συμφέροντα και στη Θράκη -σε Ροδόπη και Έβρο- αν και προς το παρόν δεν τα έχει ενεργοποιήσει και αυτό οφείλεται εν πολλοίς στην κοινωνική αντίσταση που προέβαλαν οι τοπικές κοινωνίες στο ενδεχόμενο υλοποίησης του έργου Χρυσού.
Πρωτεργάτης του κινήματος ο πρώην Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Βαγγέλης Λαμπάκης που τότε ήταν εν ενεργεία και λίγο παλαιότερα πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αλεξανδρούπολης, ο οποίος σήμερα αναλαμβάνει δράση συμμετέχοντας στην αντίδραση που συνίσταται στη Χαλκιδική λόγω της υπογραφής της νέας Σύμβασης.
Ο κος Λαμπάκης εμφανίστηκε πρόσφατα ως συμμετέχων σε διαδικτυακό πάνελ που οργάνωσε η ομάδα “Φίλοι Περιβάλλοντος Ιερισσού” του Δήμου Αριστοτέλη, ο εκπρόσωπος της οποίας υποστήριξε ότι η νέα σύμβαση υπογράφηκε “χωρίς διαφάνεια” και “χωρίς τη γνώμη της τοπικής κοινωνίας και δρα καταστρεπτικά στα χαρακτηριστικά εκείνα που κάνουν την Χαλκιδική ως έναν από τους πλέον ελκυστικούς τουριστικούς προορισμούς της Ελλάδας.
Παρών στο πάνελ και ο πρώην Υπουργός Περιβάλλοντος επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης ο οποίος εν πολλοίς κατηγόρησε τη Νέα Δημοκρατία ότι δεν υπερασπίστηκε το Δημόσιο Συμφέρον υπογράφοντας την εν λόγω Σύμβαση καθώς δεν λήφθηκε ουσιαστικά υπόψη η απόφαση 223/2020 του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία υποχρέωνε την εταιρία να συμμορφωθεί στις αρχικές συμβατικές της υποχρεώσεις και να καθετοποιήσει την παραγωγή. Υπογράμμισε ωστόσο ότι αυτό δεν έγινε ευρέως γνωστό καθώς τα ΜΜΕ το απέκρυψαν, ωστόσο είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναδείξει το θέμα στην ελληνική Βουλή.
Παραμένει το “όχι” στο κυάνιο
Την εικόνα συμπλήρωσε η τοποθέτηση του Βαγγέλη Λαμπάκη ο οποίος συμφώνησε τρόπον τινά στον τρόπο με τον οποίο γίνονται σήμερα οι διαβουλεύσεις εκφράζοντας την αμφιβολία του για το κατά πόσο φτάνει τελικά η πληροφορία στους δυνητικούς αποδέκτες, όπου “πληροφορία” το ισχυρό περιβαλλοντικό αποτύπωμα αυτών των επενδύσεων που τις καθιστούν μη ανεπιθύμητες. Πρωταγωνιστής αυτού του αποτυπώματος το γνωστό σε όλους κυάνιο το οποίο θεωρείται εξαιρετικά επιβλαβές για το περιβάλλον γι’ αυτό και η Ελλάδα δεν υιοθετεί τη μέθοδο της κυάνωσης στη μεταλλευτική δραστηριότητα, όπως είχε αναφέρει και νωρίτερα ο Πάνος Σκουρλέτης. Την ίδια άποψη υποστήριξε και ο πυρηνικός φυσικός του ΑΠΘ Χρήστος Ελευθεριάδης που χαρακτήρισε τις επενδύσεις αυτού του είδους ως “κατάρα”.
Εν τέλει πάντως, ο κος Λαμπάκης έθιξε για άλλη μία φορά το ζήτημα της μη αλλαγής του Μεταλλευτικού Κώδικα, ο οποίος εν πολλοίς ευνοεί τις μεταλλευτικές εταιρίες και έκρουσε για άλλη μία φορά τον κώδωνα του κινδύνου υπό το πρίσμα και της αποδυνάμωσης της τοπικής αυτοδιοίκησης μετά και την εφαρμογή του συριζαϊκού νόμου περί απλής αναλογικής.
Ο κος Λαμπάκης έθιξε τέλος και την ενδεχόμενη ευαλωτότητα που μπορεί να έχουν οι τοπικές αρχές στα “αντίδωρα” τόσο μεγάλων εταιριών και ανέφερε και παράδειγμα από τη δική του θητεία υποστηρίζοντας ότι οι εταιρίες του είχαν προσφέρει μεγάλα ποσά (για τον Δήμο και όχι προσωπικά) προκειμένου να αποσπάσουν τη συναίνεσή του στο σχεδιαζόμενο έργο του Περάματος – Σαπών.