Τυλιγμένο με την ελληνική σημαία, το φέρετρο του πυροσβέστη Γιάννη Ζαφειρόπουλου εξήλθε του ναού του Αγίου Γεωργίου Νέας Χιλής λίγα λεπτά πριν από τις 17.00 το απόγευμα της Τρίτης 02/02 και εναποτέθηκε στο όχημα που τον μετέφερε στην τελευταία του κατοικία.
Προπομπός της νεκρώσιμης κουστωδίας ένα πυροσβεστικό όχημα και πολυμελές άγημα του Πυροσβεστικού Σώματος για την δέουσα απόδοση τιμών “σ’ ένα παλικάρι, σ’ ένα λεβέντη, σ’ έναν ήρωα που θυσιάστηκε στο βωμό του καθήκοντος”, όπως είχε παρατηρήσει λίγη ώρα νωρίτερα στον επικήδειο λόγο του ο Αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος Αντιστράτηγος Στέφανος Κολοκούρης.
Ο Γιάννης Ζαφειρόπουλος έχασε τη ζωή στον Απαλό της Αλεξανδρούπολης την 1η Φεβρουαρίου 2021 συμμετέχοντας στην επιχείρηση απεγκλωβισμού παιδιών και εκπαιδευτικών από τα σχολεία του οικισμού, αποδεικνύοντας εν τοις πράγμασι -και δυστυχώς για τελευταία φορά- “την αυταπάρνηση και την αξιοπρέπεια που επιδείκνυε σε όλη τη διάρκεια της καριέρας τους και αποτελούσε πάντα υπόδειγμα πυροσβέστη“, όπως παρατήρησαν οι συντετριμμένοι συνάδελφοι του που του απυήθηναν το τελευταίο αντίο.
Τηρώντας τα υγειονομικά μέτρα, πολλοί ήταν εκείνοι που θέλησαν να αποχαιρετίσουν τον Γιάννη, τον φίλο, τον γείτονα, τον συγγενή, τον Πυροσβέστη και να συμπαρασταθούν στη σύζυγο, τα παιδιά, τους γονείς και τον αδελφό του, που έχασαν τον άνθρωπο “που αγωνιζόταν να σώσει, να διευκολύνει και να κάνει τις συνθήκες καλύτερες για τους ανθρώπους που απορημένοι κοίταζαν τα γεγονότα, τα καιρικά φαινόμενα απορημένοι εκείνη τη στιγμή”, αλλά και τον άνθρωπο που “πίστευε και στον Χριστό και αγαπούσε την Εκκλησία […] και στο χρόνο του τον ελεύθερο ήταν εδώ στο ναό και ζητούσε από τους ιερείς τι χρειάζεται, τι μπορούμε να κάνουμε περισσότερο, τι είναι ικανό να βοηθήσει την κοινωνία μας, τη Χιλή, τους ανθρώπους, την ενορία μας. Να προσφέρει και να προσφερθεί ο ίδιος“, όπως είπε στο αποχαιρετηστήριο μήνυμά του ο Μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης Άνθιμος, που τέλεσε και την κηδεία.
Ο Γιάννης Ζαφειρόπουλος καταγόταν από το Πραγγί του Δήμου Διδυμοτείχου και ήταν γεννημένος το 1975. Το 2001 κατατέγη στο Πυροσβεστικό Σώμα, αρχικά υπηρέτησε στο Πυροσβεστικό Κλιμάκιο Δικαίων και εν συνεχεία στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Αλεξανδρούπολης. Με τη συμπλήρωση 15 χρόνων υπηρεσίας είχε προαχθεί στον βαθμό του Αρχιπυροσβέστη για τον οποίο όλοι μιλούν με τα καλύτερα λόγια και οι άνθρωποι που συνυπηρέτησαν μαζί του υπογραμμίζουν ότι επρόκειτο για έναν άνθρωπο “με ευγενική παρουσία, μειλίχια συμπεριφορά, εξαίρετο χαρακτήρα σου και απαλή ψυχή”.
Η πράξη αυτοθυσίας του εκλιπόντος πυροσβέστη έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο. Το όνομά του ανήκει πια στο πάνθεον των πεσόντων Πυροσβεστών εν ώρα καθήκοντος, με τον Αρχηγό του Σώματος να κάνει λόγο για μια θυσία που “έχει χαράξει τις καρδιές μας ανεξίτηλα”.
“Θα τον θυμόμαστε πάντα σαν έναν ήρωα και θα τον τιμήσουμε όπως του αρμόζει. Ένας πυροσβέστης ακόμα που έδωσε τη ζωή του για να σώσει την ανθρώπινη ζωή. Επίσης θέλω να προσθέσω ότι εκτός απ’ την πυροσβεστική οικογένεια λείπει κι απ’ τη δική του οικογένεια, αλλά πιστέψτε με ο κάθε πατέρας, η κάθε μάνα, η κάθε γυναίκα, το κάθε παιδί ενός πυροσβέστη -απανταχού πυροσβέστη σ’ όλη την Ελλάδα, θρηνεί μαζί σας σήμερα.
Και σας καταλαβαίνει απόλυτα. Ας είναι ο Γιάννης ο τελευταίος που έφυγε και ξέρω πολύ καλά ότι αυτή τη στιγμή χρειάζεστε στήριξη και απευθύνομαι και στους πολίτες αυτής της τοπικής κοινωνίας, αλλά και στους συναδέλφους μου τους άξιους, που κινδυνεύουν κάθε μέρα. Πρέπει να στηρίξουμε, δεσμεύομαι ότι θα στηρίξουμε αυτή την οικογένεια και η πολιτική ηγεσία έχει δεσμευτεί γι’ αυτό“ σημείωσε ακόμα ο κος Κολοκούρης.
Τη στήριξη της τοπικής κοινωνίας στην οικογένεια του Γιάννη Ζαφειρόπουλου επιβεβαίωσε και ο Μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης Άνθιμος αναφερόμενος στην οικογένεια και λέγοντας ότι “η τοπική μας κοινωνία βρίσκεται ολόκληρη δίπλα σας και σε ό,τι χρειαστείτε θα είμαστε κοντά σας”.
Αντί επιμνημόσυνων ευχών, την εκδημία του Γιάννη Ζαφειρόπολου, ας συνοδεύει η ευχή του Μητροπολίτη: “να μη δώσει ο Θεός τέτοια αλλά περιστατικά, να μη ζήσουμε άλλες τέτοιες τραγικές απώλειες συνανθρώπων μας. Να δώσει ο Θεός να προετοιμαζόμαστε πια όχι για τα μέχρι τώρα δεδομένα που είμαστε έτοιμοι, αλλά γι αυτά τα ξαφνικά που φαίνεται ότι έρχονται βίαια και απότομα ώστε κατά το δυνατόν να προλαμβάνουμε και ζωές και περιουσίες των συνανθρώπων μας”.