Μία άλλη άποψη κομίζει στη δημόσια συζήτηση αναφορικά με την ακύρωση της πρότασης της δημοτικής αρχής της Αλεξανδρούπολης για την ίδρυση της Κοινωφελούς Δημοτικής Επιχείρησης με τον τίτλο “ΔΕΚΑ”, κομίζει ο Δημήτρης Μερκούρης (με την ιδιότητα του Συμβούλου της Δημοτικής Κοινότητας Αλεξανδρούπολης).
Στην κατακλείδα της ανακοίνωσής του ο κος Μερκούρης, εκφράζει την εξής απορία: “Επιδίωκε πραγματικά ο κ. Ζαμπούκης την ίδρυση και λειτουργία της δημοτικής επιχείρησης κοινωφελούς ανάπτυξης;“.
Ως προς τον τρόπο που στοιχειοθετεί την άποψη του αυτή, ο κος Μερκούρης γράφει:
Η σύσταση μιας δημοτικής επιχείρησης κοινωφελούς ανάπτυξης προβλέπεται στο άρθρο 254 του ν. 3463/2006, όπως τροποποιήθηκε με το ν.3731/2008, με περιορισμένο πλαίσιο δραστηριοτήτων, ενώ στο αντικείμενο δραστηριοτήτων δεν μπορούν να ενταχθούν, με οποιανδήποτε μορφή, οι παραχωρηθείσες στους Ο.Τ.Α. κρατικές αρμοδιότητες, όπως αυτές περιγράφονται στο άρθρο 75 παρ. 2 του ν. 3463/2006.
Γνωρίζουμε ότι την πρόταση για την ίδρυση της δημοτικής επιχείρησης κοινωφελούς ανάπτυξης στον Δήμο Αλεξανδρούπολης «εμπνεύστηκε», μελέτησε, συνέταξε και προώθησε ο κ. Ζαμπούκης, νομικός και πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αλεξανδρούπολης.
Να σκεφτούμε ότι δεν έχει επιστημονική επάρκεια; Να σκεφτούμε ότι δεν είχε πληροφόρηση για τις δεκάδες μονοθεματικές κοινωφελείς επιχειρήσεις που υπάρχουν σε όλη την χώρα; Μάλλον όχι.
Να σκεφτούμε ότι οδηγήθηκε σε λάθος λόγω των πολιτικών του υποχρεώσεων και δεσμεύσεων για επιβίωση; Αυτό και αν δεν θέλουμε να το σκεφτούμε. Πάντως η νομοθεσία είναι ξεκάθαρη και κατανοητή όχι μόνο για έναν νομικό, αλλά και για το μέσο πολίτη. Ο καθένας θα μπορούσε δηλαδή, να αντιληφθεί ότι η πρόταση αυτή (υπ΄αριθμ. 78/2020 απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Αλεξανδρούπολης), όπως κατατέθηκε, θα απορρίπτονταν από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας – Θράκης μετά από τον αυτεπάγγελτο έλεγχο νομιμότητας.
Πολλά και αντιφατικά είναι τα ερωτήματα, τα οποία δεν είναι και τόσο εύκολο να απαντηθούν, αν δεν εστιάσουμε, έστω και επιδερμικά, στη δημιουργία και πορεία αυτής της δημοτικής «παρέας».
Ο κ. Ζαμπούκης επιθυμώντας να καταλάβει τον δημαρχιακό θώκο, έπρεπε να αποκτήσει έναν επικοινωνιακό μηχανισμό δυνατό, ο οποίος θα κάλυπτε τη δραστηριότητα του στην πολιτική και κοινωνική ζωή του δήμου. Έφτανε όμως μόνο αυτό; Όχι. Παράλληλα έπρεπε να στηριχθεί και από έναν κομματικό μηχανισμό, ο οποίος θα του προσέφερε υποψήφιους συμβούλους, ψήφους και κυρίως το απαραίτητο κύρος. Με την ανάληψη των καθηκόντων ως δήμαρχος, εκτός των δύο παραπάνω θεσμικών και μη συνεργασιών, έπρεπε να συμπεριλάβει στον πολιτικό του σχεδιασμό και την απόκτηση πλειοψηφίας μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, αφού το εκλογικό αποτέλεσμα δεν του παρείχε πλειοψηφία. Έτσι, είδαμε στους πρώτους δύο μήνες αυτό το πρόβλημα να επιλύεται με πολλούς πρόθυμους που νοιάζονται για τον τόπο. Αυτές οι τρεις πολιτικές επιλογές του κ. Ζαμπούκη, καθόλα νόμιμες και σεβαστές, δημιουργούν όμως, υποχρεώσεις, πάρα πολλές υποχρεώσεις σε σχέση με τα άτομα, τις ιδέες, τις επιδιώξεις και την επιθυμία του κάθε συμβαλλόμενου μέρους να συμβάλλει ή να συνδιοικήσει τον δήμο ανιδιοτελώς μέσα από τη δημιουργία της δημοτικής επιχείρησης κοινωφελούς ανάπτυξης.
Κλείνοντας αυτήν την διαφορετική ανάγνωση των γεγονότων, παραμένει ένα βασικό ερώτημα. Επιδίωκε πραγματικά ο κ. Ζαμπούκης την ίδρυση και λειτουργία της δημοτικής επιχείρησης κοινωφελούς ανάπτυξης;
Τα συμπεράσματα δικά σας…!