Έβρος: Το πιο “πολιτικό” μήνυμα ήταν αυτό του Ιερώνυμου!

Πολλές φορές και πολλοί έχουν καταφερθεί εναντίον του, καταδικάζοντας στο πρόσωπο του τη σχέση Εκκλησίας – κράτους ή/και κατηγορώντας τον ότι δεν “αφήνει” το κράτος να αποδεσμευτεί από τα δεσμά της Εκκλησίας. Εκκλησιαστικοί κύκλοι τον θεωρούν υπερβολικά “σιωπηλό”, ενώ άλλοι τον πολεμούν ευθέως, ωστόσο χαίρει και μεγάλης εκτίμησης από πολλούς.

Ο λόγος για τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, ο οποίος ταξίδεψε στον Έβρο για να συμπαρασταθεί πνευματικώς στην προσπάθεια αποτροπής των μεταναστών που συνωθούνται στα ελληνοτουρκικά σύνορα, όμως από τον άμβωνα του ναού του Αγίου Γεωργίου Καστανεών, ξεδίπλωσε μία σειρά σκέψεων, τις οποίες δεν τόλμησε να εκφράσει κανένας πολιτικός – ούτε καν αυτοί των υψίστων αξιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που επίσης επισκέφθηκαν τον ακριτικό οικισμό, μία ημέρα πριν από την επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου.

“Αυτοί οι άνθρωποι που ξεσηκώθηκαν από την άκρη του κόσμου και έρχονται εδώ, γιατί ξεκίνησαν και που παν; Άφησαν τα σπίτια τους, πάνε για τουρισμό; Πάνε να βρούνε τύχη ή μήπως τους έδιωξαν;” διερωτήθηκε ο κ. Ιερώνυμος σκιαγραφώντας αδρά το προφίλ του πρόσφυγα, στον οποίο η Ελλάδα οφείλει να παρέχει άσυλο, ως έχουσα υπογράψει τις σχετικές διεθνείς συνθήκες. “Είναι άνθρωποι πονεμένοι, άνθρωποι οι οποίοι είναι κάτω υπό καθοδήγηση στρεβλή” είπε επίσης, και χωρίς να αναφέρει το όνομα του Ρετζέπ Ταγήπ Ερντογάν τον έβαλε στο κάδρο.

“Δεν μισούμε τους ανθρώπους αυτούς, τους λυπόμαστε, αλλά δεν είμαστε εμείς εκείνοι οι οποίοι πρέπει όλα να τα δεχόμαστε, εις βάρος αυτού του τόπου” συνέχισε ο κ. Ιερώνυμος και η δεύτερη ανάγνωση αυτών των λόγων μας φέρνει ενωπιον του προφανούς: αφενός η Ελλάδα δεν μπορεί -και δεν υποχρεούται- να παρέχει άσυλο σε όλους όσους υποβάλουν αίτημα καθώς δεν εμπίπτουν όλοι στην κατηγορία του πρόσφυγα, αλλά και από την άλλη πλευρά δεν γίνεται η χώρα να απορροφήσει τους κραδασμούς της προσφυγικής κρίσης που αφορά την Ευρώπη συλλήβδην.

Ο Αρχιεπίσκοπος δεν κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλο του, όπως έκαναν οι πολιτικοί που προηγήθηκαν αυτού επισκεπτόμενοι το ίδιο σημείο και είπε ευθέως: “η Ευρώπη τι κάνει;” και συνέχισε: “αυτό που θέλαμε είναι να υπερασπίσει αυτά για τα οποία έγινε η Ευρώπη, αυτά τα οποία υποστηρίζει, αυτά τα οποία πρέπει να τα καταξιώνει”, ρίχνοντας από το σύννεφο τους θιασώτες της ευρωπαϊκής κουστωδίας που μία ημέρα πριν είχε “πετάξει” μερικά εκατομμύρια ευρώ πάνω από την ελληνοτουρκική μεθόριο, αλλά επί της ουσίας επιχείρησε μία ουδέτερη στάση στο μπρα ντε φερ Ελλάδας – Τουρκίας και παρά το γεγονός ότι το δίκιο -εν προκειμένω- είναι με την πλευρά της Ελλάδας.

Ο Αρχιεπίσκοπος έστρεψε το βλέμμα του και ακόμα πιο μακριά από τα σύνορα της Ευρώπης, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και συμπεριέλαβε στην κριτική του την Αμερική διερωτώμενος: “Ποια είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα για τα οποία μας συμβουλεύει σήμερα η Αμερική και η Ε.Ε. Πού είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα για τα οποία πρέπει ν’ αγωνιστούμε;”. Και όχι άδικα. Τις ημέρες αυτές καταπατώνται όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και η Αμερική προφανώς είναι αυτουργός στην κατάσταση αυτή αφού χρηματοδοτεί την Τουρκία, η οποία με τη σειρά της επεμβαίνει στην Συρία, προκαλώντας κύματα προσφύγων, τα οποία αναμειγνύει αλχημιστικά με οικονομικούς μετανάστες και επιχειρεί να προωθήσει στην Ελλάδα μέσω μιας σφεντόνας που από τις 28/02 έχει εγκαταστήσει στην μεθόριο στον Έβρο. Την ίδια ώρα η Ευρώπη κρύβεται πίσω από την Ελλάδα, την οποία χρησιμοποιεί ως ‘ασπίδα’ στον επερχόμενο όλμο, αλλά και ως πειραματόζωο στη διαχείριση μιας κρίσης η οποία εξελίσσεται εδώ και καιρό.