Η Χρύσα Ρώπα μετρά πάνω από 30 χρόνια στον καλλιτεχνικό χώρο, «υπηρετώντας»
πιστά το θέατρο και την κωμωδία. Η ηθοποιός, σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις
της, εξομολογείται στο «MYtv» τον ρόλο του γέλιου στη ζωή της αλλά και αν έχει απομακρύνει άτομα από τη ζωή της. Ακόμα, μας αποκαλύπτει τα επόμενα σχέδιά της…
Φέτος, ενταχθήκατε στον θίασο μιας από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις των τελευταίων ετών, του «Toc Toc». Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον και είπατε το «ναι»;
Κατ’ αρχάς, στο πρόσφατο παρελθόν, είχα δει την παράσταση και τρελάθηκα. Την ερωτεύτηκα. Στη συνέχεια, μου έγινε η πρόταση και διάλεξα τον ρόλο που ήθελα πιο πολύ να κάνω, τη Λίλη, ενώ ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους είναι ότι στην παράσταση βρίσκεται και ο Κώστας Σπυρόπουλος.
Με τον Κώστα Σπυρόπουλο δεν έχετε συνεργαστεί ξανά θεατρικά, σωστά;
Η μόνη θεατρική συνεργασία που είχαμε ήταν το 1986 όπου συμμετείχαμε στην τραγωδία
«Ηλέκτρα» και παρουσιαζόταν στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Εκεί, κάναμε δύο
πτώματα.
Πείτε μου δυο λόγια για τη Λίλη, την ηρωίδα που υποδύεστε…
Η Λίλη κανονικά είναι ένα μικρό κορίτσι, ενώ εγώ είμαι μεγάλο. Από εκεί και πέρα, δεν
υπάρχουν πολλές αλλαγές στον ρόλο. Η Λίλη έχει το σύνδρομο της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής της παλιλαλίας και, ταυτόχρονα, πάσχει από το σύνδρομο του παλιμπαιδισμού. Τα υπόλοιπα θα τα δείτε στην παράσταση…
Γιατί η συγκεκριμένη παράσταση έχει αγαπηθεί τόσο πολύ από το κοινό και, μάλιστα,
μετρά εννέα θεατρικές σεζόν;
Το «Toc Toc» είναι μία παράσταση στην οποία οι θεατές μπορούν να ταυτιστούν πάρα πολύ εύκολα με τους ήρωες. Και αυτό συμβαίνει επειδή δεν ξέρουμε, ακριβώς, πώς ονομάζονται οι εμμονές και οι νευρώσεις που έχουμε. Επίσης, είναι μία καλογραμμένη κωμωδία που δεν μπορείς να πάρεις ανάσα από τα γέλια. Όλα αυτά αποτελούν δυνατά κίνητρα για να έρθει κάποιος και να ψυχαγωγηθεί.
Αισθάνεστε δικαιωμένη με αυτή την επιλογή σας;
Βεβαίως! Να σας πω την αλήθεια, δεν αισθάνομαι μόνο δικαιωμένη αλλά και ευτυχισμένη!
Μια παράσταση έχετε διαίσθηση ότι θα πάει καλά ή εμπιστεύεστε την πένα του εκάστοτε συγγραφέα; Πλέον, εδώ και αρκετά χρόνια, η πείρα είναι αυτή που σε βοηθάει να το καταλάβεις. Παίρνεις ένα κείμενο και είτε σου αρέσει είτε δεν σου αρέσει. Δεν έχει γιατί. Όπως, γενικά, συμβαίνει σε όλες τις τέχνες.
Είστε μία ηθοποιός που «υπηρετεί» περισσότερο την κωμωδία παρά το δράμα. Γιατί έτσι;
Η αλήθεια είναι πως είμαι φύσει και θέσει κωμική ηθοποιός και έχω κάνει ελάχιστα πράγματα δραματικά, αν και υπήρξαν και αυτά. Εγώ, όμως, δεν χαρακτηρίζομαι για τις δραματικές
ικανότητές μου ούτε και τις έχω επιδείξει στο θέατρο, με εξαίρεση, πέρυσι, στο «Romeo και
Ιουλιέτα», που παρουσιάστηκε στο Θέατρο Πόρτα, και έκανα την παραμάνα.
Θα θέλατε να είχατε κάνει πιο πολλούς δραματικούς ρόλους;
Δεν θα ήθελα και, φυσικά, δεν μετανιώνω. Είμαι ευχαριστημένη που «υπηρετώ» την κωμωδία και η κωμωδία, όπως ξέρετε, μαθαίνεται. Δεν είναι κάτι που «το ’χεις» και, γενικά,
επαναλαμβάνεται. Είναι ένα σεμινάριο που κάθε φορά ανακαλύπτεις νέα πράγματα, κώδικες, μορφές έκφρασης κ.ο.κ.
Συμφωνείτε με την άποψη πολλών συναδέλφων σας ότι η κωμωδία είναι το πιο δύσκολο είδος;
Από τη μία δεν νομίζω ότι είναι το πιο δύσκολο είδος, αλλά από την άλλη θα αισθανθώ υπερφίαλη αν πω ότι όντως είναι, και εγώ το κάνω. Και η κωμωδία και το δράμα έχουν τις απαιτήσεις τους.
Το γέλιο τι ρόλο παίζει στη ζωή σας;
Το γέλιο παίζει τον βασικότερο ρόλο στη ζωή μου και χαρακτηρίζει όλες τις σχέσεις μου. Αν δεν υπάρχει γέλιο, δεν με αφορά μία σχέση. Έχει τύχει να απομακρυνθείτε από πρόσωπα για αυτόν τον λόγο;
Βεβαίως! Όταν ένας άνθρωπος δεν έχει χιούμορ, χαρά και γέλιο στη ζωή του, τι να κάνουμε; Να καθόμαστε να κλαίμε; (Γελάει.)
Η μακροχρόνια πορεία σας σάς έχει προσφέρει ευχάριστες ή δύσκολες στιγμές;
Εγώ με το θέατρο έχω μία ερωτική σχέση! Επίσης, είναι ένα από τα τρία βασικά πράγματα στη ζωή μου, τα άλλα δύο δεν θα σας τα πω, που μου δίνουν μεγάλη χαρά!
Επιπλέον, συμμετέχετε στην πολυσυζητημένη κινηματογραφική ταινία «Ευτυχία».
Μιλήστε μου για αυτή τη συνεργασία…
Από τη διάρκεια των γυρισμάτων αισθάνθηκα ότι πρόκειται για μία πάρα πολύ ωραία δουλειά, με έναν εξαιρετικό σκηνοθέτη, τον Άγγελο Φραντζή, και την αγαπημένη μου Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Στην ταινία υποδύομαι τη Σωτηρία Μπέλλου και δεν σας κρύβω
ότι χαίρομαι πάρα πολύ για αυτή τη συμμετοχή μου.
Ισχύει ότι θα υποδυθείτε τη Σωτηρία Μπέλλου και στο θεατρικό σανίδι;
Ναι. Έχουν αρχίσει ήδη οι απαραίτητες προετοιμασίες, προκειμένου να ανέβει και να παρουσιαστεί την επόμενη καλλιτεχνική περίοδο.
Υπάρχει λίγο περισσότερη αγωνία όταν καλείστε να υποδυθείτε υπαρκτά πρόσωπα;
Υπάρχει λίγο περισσότερη αγωνία γιατί δίνεσαι με την ψυχή ενός ανθρώπου που γνωρίζουν οι υπόλοιποι. Αυτό δεν ισχύει για τους άλλους ρόλους, αφού εσύ δίνεις σάρκα και οστά.
Τηλεοπτικά απουσιάζετε σχεδόν δέκα χρόνια. Σας λείπει η τηλεόραση;
Η τηλεόραση δεν μου έχει λείψει καθόλου και δεν με αφορούσε ποτέ. Τη θεωρώ πάρεργο. Για αυτόν τον λόγο έκανα ελάχιστες σειρές. Ωστόσο, θα με ενδιέφερε μία ωραία δουλειά, με ένα δυνατό κείμενο, με έναν παθιασμένο και μερακλή σκηνοθέτη.
Να υποθέσω ότι μέσα σε αυτά τα χρόνια δεχθήκατε προτάσεις για να κάνετε
τηλεόραση.
Ναι. Εγώ, όμως, κάνω θέατρο και δεν έχω σταματήσει ποτέ, με εξαίρεση μία τετραετία
που έφυγα για το Παρίσι. Από εκεί και πέρα, δεν θα σκοτωνόμουν ποτέ να κάνω και τα δύο
πράγματα μαζί. Θέλω να σας πω ότι αν έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα στο θέατρο και στην τηλεόραση, επιλέγω το πρώτο.
Ένας ηθοποιός πρέπει να αφοσιώνεται αποκλειστικά σε ένα από τα δύο;
Αυτό είναι κάτι τελείως υποκειμενικό. Εγώ απλά έχω αυτές τις επιθυμίες και κάτι έχω στο
πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Από εκεί και πέρα, δεν το έχω αναλύσει, αλλά ούτε και μπορώ να το υποστηρίξω θεωρητικά.
Τι περιμένετε από το 2020;
Να είναι καλά τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Να έχουμε δουλειά και να έχουμε υγεία. Γενικώς, δεν προσδοκώ ποτέ και τίποτα. Με αφορά το σήμερα, δεν με αφορά ούτε το χθες ούτε το αύριο.
Παναγιώτης Μουλόπουλος
INFO: Η παράσταση «Toc Toc» ανεβαίνει στο Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης την Παρασκευή 24/01 στις 21:15