Ομιλία του Δημάρχου Αλεξανδρούπολης Γιάννη Ζαμπούκη στα εγκαίνια της 24^ης Πανέβριας Αγροτικής Έκθεσης Φερών

Σεβασμιότατε,

Κύριοι βουλευτές,

Κύριε αντιπεριφερειάρχα,

Στρατηγέ,

Κύριοι εκπρόσωποι των σωμάτων ασφαλείας,

Κύριοι εκπρόσωποι θεσμικών φορέων,

Κύριοι περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι,

Κυρίες και κύριοι,

Φίλες και φίλοι,

Η αγροτική έκθεση Φερών είναι ένας θεσμός ο όποιος οφείλει την ύπαρξή του στους αγρότες και τους κτηνοτρόφους που δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Χωρίς εσάς δεν θα υπήρχαν ούτε εκθέτες αλλά ούτε και έκθεση.

Έχετε συνηθίσει πλέον κάθε χρόνο από αυτό εδώ το βήμα, να βλέπετε και να ακούτε να μιλούν για εσάς άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με το επάγγελμά σας και ουσιαστικά δεν έχουν ποτέ βιώσει το αίσθημα της παραγωγής.

Πολλοί έρχονται για να κάνουν έναν χαιρετισμό για να βγουν από την υποχρέωση.

Σίγουρα θα ντρεπόμασταν  αν ακούγαμε πόσες υποσχέσεις έχουν εξαγγελθεί  στα εγκαίνια της αγροτικής  έκθεσης Φερών όλα αυτά τα χρόνια.

Αυτές οι φρούδες υποσχέσεις απομάκρυναν ουσιαστικά τον αγροτικό κόσμο από τα εγκαίνια και τις δράσεις της έκθεσης.

Είναι καιρός όμως να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας.

Η απουσία εθνικής και αγροτικής πολιτικής, η έλλειψη στοχοπροσήλωσης, παιδείας και συνεργασίας οδήγησαν την παραγωγή σε πλήρη μαρασμό.

Είναι θλιβερό το γεγονός ότι όποιος παράγει και δημιουργεί σε αυτήν την χώρα τιμωρείται!

Τα λάθη τόσων ετών έφεραν σαν αποτέλεσμα  την  ερημοποίηση των χωριών μας, και τη μείωση της ελληνικής και τοπικής παραγωγής και διαμόρφωσαν μια βιομηχανία παραγωγής αγροτών και κτηνοτρόφων κυνηγών επιδοτήσεων .

Στην περιοχή μας, αυτές οι κακές επιλογές έφεραν τραγικότερες συνέπειες και  μάλιστα με εθνικό αντίκτυπο.

Είναι εγκληματικό να πληρώνουν ΕΝΦΙΑ σε σπίτια, σταύλους και αποθήκες,  άνθρωποι που επέλεξαν να ζήσουν στα σύνορα της χώρας, στον Πόρο, στη Βρυσούλα, στους Κήπους και σε όλα τα μικρά χωριουδάκια του Έβρου που κινδυνεύουν με εξαφάνιση.

Άραγε γιατί βγάλαμε από το λεξιλόγιό μας λέξεις και φράσεις όπως ανάπτυξη της υπαίθρου, αποκέντρωση, προοπτική και αναπτυξιακή στρατηγική;

Σήμερα, αν ένας νέος άνθρωπος επιθυμεί να επενδύσει το μέλλον του σε ένα χωριό του Νομού μας, για να δημιουργήσει μια κτηνοτροφική μονάδα πρέπει  να πληρώσει από 12.000 μέχρι και 15.000 ευρώ για την οικοδομική άδεια.

Πόσο υπερήφανοι μπορεί να είμαστε όταν για ένα έργο αναπτυξιακού χαρακτήρα για την περιοχή όπως το περιβόητο και πολυπόθητο σφαγείο Φερών, χρειάζονται 15 χρόνια για να υλοποιηθεί;

Τι να πρωτοαναφέρει κανείς;

• το φορολογικό;
• το εργοστάσιο ζάχαρης και την αμαρτωλή ιστορία του;
• το κόστος μεταφοράς των προϊόντων που παράγονται στον Έβρο για να φτάσουν στην κεντρική Ελλάδα;
• τις αθρόες εισαγωγές γάλακτος;
• τις ελληνοποιήσεις;
• την εσκεμμένη έλλειψη καταναλωτικής κουλτούρας που πρέπει να έχει ως επίκεντρο την ποιότητα και την ελληνικότητα τον προιόντων;
• τα υπόλοιπα απαραίτητα αρδευτικά έργα που δεν έχουν γίνει καν μελέτες;
• τη μερική αντικατάσταση του υπογείου αρδευτικού Κήπων – Πέπλου και τη γνωστή κοροϊδία για το κόστος κατασκευής του;
• το αρδευτικό του Πετάλου που κάποιοι ξέχασαν να το καταθέσουν στο υπουργείο;
• το γεγονός ότι εδώ και 20 χρόνια αντλείτε το νερό από τον Έβρο, το ρίχνετε σε ένα κανάλι και το ξαναντλείτε μετά από 800 μέτρα για να το ρίξετε στην κεντρική διώρυγα;
• τα αποστραγγιστικά έργα;
• το γεγονός ότι πλημμυρίζετε χωρίς να πλημμυρίζει το ποτάμι;
• το γκρέιντερ του δήμου που είναι παρατημένο εδώ και τρία χρόνια χωρίς να συγκινείται κανείς;
• την αγροτική οδοποιία;
• το ότι ζητάτε να σας παραχωρηθεί μία τσάπα από την περιφέρεια η οποία επί δύο χρόνια είναι χαλασμένη;
• το γεγονός ότι οι κτηνιατρικές υπηρεσίες είναι υπό διάλυση;
• το κόστος παραγωγής;
• το ότι είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν έχει θεσπίσει το αγροτικό πετρέλαιο;
• τη γραφειοκρατία που σας “σκοτώνει” καθημερινά;
• το ότι ντρέπεστε γιατί δεν ξέρετε πού να αποθέσετε τις συσκευασίες φυτοφαρμάκων;
• την ανύπαρκτη σύνδεση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης με τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου ;

Είναι άραγε όμως μόνο αυτά;

Ξεχνάμε ότι κάθε χρόνο είχαμε τουλάχιστον 15.000 επισκέπτες στο Δέλτα του Έβρου;

Ξεχνάμε τον αγροτουρισμό;

Ξεχνάμε τον θρησκευτικό τουρισμό;

Ξεχνάμε τα λεωφορεία που ερχόντουσαν να επισκεφθούν την Παναγία Κοσμοσώτειρα;

Όλα αυτά είναι χαμένες θέσεις εργασίας και εισοδημάτων!

Ο αγροτικός τομέας στη χώρα μας και ιδιαίτερα στην  περιοχή μας,  διανύει μια πάρα πολύ μεγάλη παραγωγική και οικονομική κρίση.

Ουσιαστικά έχει βαλτώσει.

Είναι επιτακτική ανάγκη εδώ και τώρα να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο, να αφήσουμε εγωισμούς, προσωπικά ή κομματικά συμφέροντα και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας.

Να εργαστούμε για να δώσουμε λύσεις σε χρόνια κοινά προβλήματα του κλάδου και της περιοχής μας.

Λύσεις που θα ανακουφίσουν τον αγροτικό πληθυσμό και θα φέρουν την παραγωγική και οικονομική αναγέννηση του τόπου μας.

Δεν έχετε ανάγκη από στρατηγούς, ηγέτες, κόμματα και ομιλητές-κομιστές υποσχέσεων και ελπίδων.

Είναι φανερό ότι σας  έχει κουράσει η γκρίνια, η μιζέρια και η πολυδιάσπαση.

Έχετε δίκιο να απαιτείτε σεβασμό, έργα ουσίας και συλλογικότητα στη λήψη των αποφάσεων.

Τα προβλήματα είναι γνωστά και κοινά για όλους!

Ελάτε να συνεργαστούμε και να δουλέψουμε σκληρά όλοι μαζί, για να δώσουμε τις καλύτερες δυνατές λύσεις ώστε η αγροτική οικονομία να παραμείνει ο στυλοβάτης της Εθνικής και της τοπικής μας Οικονομίας.

Κλείνοντας επιθυμώ να διατρανώσω προς κάθε κατεύθυνση τη θέση της παράταξης μας και τη δική μου προσωπικά ως ανθρώπου, ως Δημότη και ως Δημάρχου αυτού του Δήμου, για τα Χρυσωρυχεία. Όσο και αν δεν αρέσει στους γνωστούς καπηλευτές του ακτιβισμού και των κοινωνικών αγώνων, η θέση μας είναι ξεκάθαρη:

ΟΧΙ ΣΤΑ ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΑ.

Η προστασία του περιβάλλοντος είναι το προσωπικό και συλλογικό μας “ΠΙΣΤΕΥΩ” και η προσωπική μας στάση ζωής.

Η Ελληνική Γη, η Γη του Δήμου Αλεξανδρούπολης, μας προσφέρει πολλά, άλλων ειδών χρυσάφια, χωρίς να χρειάζεται κυάνιο για να τα απολαύσουμε.