Τώρα που τα φώτα έσβησαν και η 83η ΔΕΘ πέρασε πλέον στην ιστορία, μία ιστορία έρχεται να φωτίσει τις “αθέατες” πλευρές της και να αναδείξει το μη φιλικό της πρόσωπο προς τα Άτομα με Αναπηρίες.
Η ιστορία που παρατίθεται αυτούσια παρακάτω, συνέβη την Παρασκευή και μεταφέρθηκε στο Facebook από την πρωταγωνίστρια της, με την οποία το “R” επικοινώνησε για την επιβεβαίωση των λεγομένων της. Η κα Φωτεινή Αβραμίδου, θέλησε να επισκεφτεί την ΔΕΘ μαζί με τον γιο της που έχει 80% αναπηρία και -τι παράλογο!- σκέφτηκε να ζητήσει ένα αναπηρικό αμαξίδιο για να μπορέσει ο έφηβος να διασχίσει τις αποστάσεις της Έκθεσης.
Και ενώ, θα υπέθετε κανείς ότι σε μία τέτοια διοργάνωση παγκοσμίου βεληνεκούς, η ανεύρεση ενός αναπηρικού αμαξιδίου θα ήταν εύκολη υπόθεση, τα λεγόμενα της κας Αβραμίδου αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο. Διαβάζοντας την περιγραφή της, συμπεραίνει κανείς ότι τα ΑμεΑ δυστυχώς δεν τίθενται στην ίδια προτεραιότητα με τους αρτιμελείς και ακόμη και σήμερα -στο έτος 2018- που η προσβασιμότητα τους παντού θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη, η πραγματικότητα είναι σχεδόν θλιβερή.
Γραφει η κα Αβραμίδου:
“Βρίσκεσαι με το παλικάρι σου Θεσσαλονίκη (Αιματολογικη Παπανικολάου) για τον καθιερωμένο του, μηνιαίο ιατρικό έλεγχο και λες “Δεν πάμε μια βόλτα απ την ΔΕΘ;”
Φυσικά χρειάζεσαι αναπηρικό αμαξιδιο μιας και οι αποστάσεις εκεί είναι τεράστιες για κάποιον με 80% αναπηρία.
Αυτός βέβαια δεν είναι λόγος για να σε “φρενάρει” να μην πας.
Έχεις στα χέρια σου ένα πανέμορφο φυλλάδιο με όλα τα περίπτερα που λαμβάνουν μέρος σ’ αυτήν την εκδήλωση και κάπου εκεί βρίσκεις κάνα δυο τηλέφωνα των υπευθύνων και αρμοδίων. Παίρνεις λοιπόν, το σηκώνει μια ευγενέστατη κοπέλα, την ρωτάς από πού μπορείς να προμηθευτείς αναπηρικό αμαξιδιο και η απάντηση είναι η εξής ” δυστυχώς δεν υπάρχουν”
Τρως μια φλασιά, αλλά δεν πτοείσαι.
Επικοινωνεί φίλη με άτομο του Ερυθρού σταυρού που τυγχάνει να βρίσκεται σε περίπτερο μέσα στην ΔΕΘ. Η απάντηση: “υπάρχουν αμαξίδια, αλλά θα πρεπε να το ζητήσετε μέρες πριν, γιατί βρίσκονται στην αποθήκη”.
Τρως δεύτερη φλασιά, αλλά δεν πτοείσαι.
Σκέφτεσαι … θα νοικιάσω από ένα κατάστημα με ορθοπεδικά είδη. Μπαίνεις στο διαδίκτυο, σημειώνεις καμιά 15ρια τηλ και ξεκινάς.
Δυστυχώς όμως οι απαντήσεις που παίρνεις είναι οι εξής: Ή το αγοράζεις ή το νοικιάζεις για έναν ολόκληρο μήνα.
Τρως λοιπόν τρίτη φλασιά αλλά και πάλι δεν πτοείσαι. Ίσα ίσα …Τώρα έχεις πεισμώσει, έχεις θυμώσει και δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις πίσω.
Επικοινωνείς με το αντίστοιχο κατάστημα της πόλης σου (Κομοτηνή), που έχεις ενοικιάσει παλιότερα και με την ημέρα και με τον μήνα, μπας κι έχουν κάποιον εδώ (Θεσσαλονίκη) που να συνεργάζονται. Δυστυχώς ΟΧΙ … Σου προτείνουν να επικοινωνήσεις με τον σύλλογο ΠΕΡΠΑΤΩ.
Παίρνεις, μιλάς με τον αρμόδιο, επικοινωνεί πρώτα ο ίδιος με κάποιον υπεύθυνο της ΔΕΘ (Γιατί αν πάρεις εσύ, ο τόνος της φωνής σου αλλά και τα λόγια σου δεν ξέρω κατά πόσο θα τους αρέσουν) και τελικά ένα αναπηρικό αμαξιδιο θα βρίσκεται σε λίγο στην πύλη εμπορίου.
“Ευτυχώς” σε λίγο θα χουμε εκλογές κι όλα αυτά τα τοοοοσο δύσκολα θα “λυθούν”.
ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ”
Από την επικοινωνία που είχαμε με την κα Αβραμίδου, μας παρακάλεσε να επισημάνουμε δύο πραγματα: α) ότι σε διοργανώσεις όπως η ΔΕΘ θα πρέπει να υπάρχει πάντα διαθέσιμο αμαξίδιο σε όλες τις εισόδους και β) ότι τα καταστήματα ορθοπεδικών ειδών θα πρέπει να είναι περισσότερο διαλλακτικά στις συναλλαγές τους με το κοινό.
Ως “R” πάντως επισημαίνουμε ότι ανάμεσα στις μεγαλοστομίες που ακούστηκαν από το “πολιτικό” βήμα της Έκθεσης από κάθε πολιτικό αρχηγό δεν έγινε καμία αναφορά σε πολιτικές που αφορούν τα Άτομα με Αναπηρίες κι αυτό από μόνο του είναι μία σημαντική ένδειξη.