Στο προαύλιο και το παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αλεξανδρούπολης έχει βρει καταφύγιο εδώ και μία εβδομάδα ο 78χρονος Βλαδίμηρος που είναι άστεγος εδώ και δύο χρόνια.
Δυστυχώς όσο και αν κάποιοι κάνουν ότι δεν το βλέπουν, το φαινόμενο της αστεγίας λαμβάνει διαστάσεις (και) στην Αλεξανδρούπολη και μάλλον τώρα είναι η ώρα να ληφθούν σοβαρά μέτρα.
Ο Βλαδίμηρος είναι παλιννοστούντας από τη Γεωργία και δεν έχει πια συγγενείς στην Ελλάδα. Είχε έναν γιο που ζούσε στη Θεσσαλονίκη, αλλά έχει πεθάνει σε ηλικία 33 ετών. Κάποια χρόνια της ζωής του τα πέρασε σε μία καλύβα στις παρυφές της πόλης μαζί με έναν συγκάτοικο, ο οποίος όμως πέθανε.
Δεν έχει που να πάει, όπως δεν έχει κανένα έσοδο. Δεν μιλάει πολύ καλά την ελληνική γλώσσα (για την ακρίβεια μιλάει ένα ποντιακό ιδίωμα) και η συνεννόηση μαζί του είναι κάπως δύσκολη. Παρ’ όλα αυτά δεν είναι επιθετικός – απεναντίας είναι πολύ προσηνής και μάλλον όχι σε πολύ καλή ψυχολογική κατάσταση, που πιθανότατα χρήζει και ιατρικής παρακολούθησης.
“Πού και πού πίνει καμιά ρετσίνα”, λένε οι περίοικοι που έχουν την έννοια του. Αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν έχει πρόβλημα εθισμού στο αλκοόλ. Και ποιος θα μπορούσε, άλλωστε, να διαγνώσει κάτι τέτοιο χωρίς να έχει επιστημονική κατάρτιση.
Ο Βλαδίμηρος επέλεξε το προαύλιο της Μητρόπολης επειδή το παρεκκλήσι τον προστατεύει από τις βροχές των τελευταίων ημερών και ίσως επειδή η σκιά των δέντρων κρύβει τα σχεδόν μόνιμα υγρά μάτια του.
Το “R” δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τους λόγους για τους οποίους ο Βλαδίμηρος -και ο κάθε ‘Βλαδίμηρος’- βρίσκεται στον δρόμο. Είναι όμως σε θέση να γνωρίζει ότι οι υποδομές Κοινωνικής Πρόνοιας (και) στον Δήμο Αλεξανδρούπολης είναι πάρα πολύ “μικρές” και μη ικανές να διαχειριστούν ένα κοινωνικό φαινόμενο το οποίο τώρα γεννάται στην Αλεξανδρούπολη και σύντομα θα έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις. Και αυτό δεν είναι οιωνεί Κασσάνδρεια ρήση: είναι -δυστυχώς- μία πρόβλεψη βάσει συγκεκριμένων στοιχείων, τα οποία προς το παρόν δεν είναι δημοσιοποιήσιμα.
Παρόλα αυτά, το φαινόμενο μπορεί να προληφθεί. Αρκεί οι αποφάσεις των αιρετών να είναι τέτοιες που θα δώσουν στο δήμο τις απαραίτητες δομές.
