Είναι 48 ετών. Είναι προσηνής, φιλικός, αρκετά επιφυλακτικός, αλλά σίγουρα πολύ κουρασμένος. Το όνομά του είναι Χαράλαμπος, αλλά προτιμάει να τον φωνάζουν Μπάμπη. “Το Χαράλαμπος το έμαθα στο Άγιο Όρος γιατί εκεί δεν έχει υποκοριστικά – εκεί σε φωνάζουν με το βαφτιστικό σου όνομα” λέει, εξηγώντας ότι πάνω στην απελπισία του αναζήτησε στέγη έως και στην αθωνική πολιτεία, αλλά και εκεί η παραμονή του είχε ημερομηνία λήξης.

Ο Μπάμπης εδώ και 2.5 χρόνια δεν έχει δουλειά, ούτε και στέγη. Κινείται από τον “Απαλό μέχρι τη Χιλή”, όπως λέει, αλλά πέρασε όλο το χειμώνα στο παλιό Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης. Δηλαδή, σε έναν χώρος που του είναι πάρα πολύ γνώριμος καθώς υπήρξε εργαζόμενος εκεί. Κι αυτός ο χώρος που κάποτε του πρόσφερε εργασία, σήμερα του προσφέρει στέγη, παρά την ελεεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται, μιας και εδώ και δεκαπέντε χρόνια έχει αφεθεί στο έλεος του Θεού.

“Παντού είναι επικίνδυνα. Στο πάρκο δεν είναι επικίνδυνα να κοιμάσαι;” διερωτάται με βλέμμα που προδίδει αγωνία για το αύριο. Ο Μπάμπης δεν ζει ως άστεγος από επιλογή. Είναι σε αυτή την κατάσταση από ανάγκη. Από τις ατυχίες της ζωής ή όπως αλλιώς θέλει να το πει κανείς. Πάντως σίγουρα όχι από δική του επιλογή. Και το μόνο που ζητάει είναι μία στέγη και μία δουλειά. Είναι πρόθυμος να κάνει οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να μπορεί, καθώς αντιμετωπίζει και ένα σοβαρό ορθοπεδικό πρόβλημα εξαιτίας ενός ατυχήματος που είχε και του είχε προκαλέσει κατάγματα και στα δύο πόδια.

Ανύπαρκτοι οι χώροι φιλοξενίας αστέγων στην Αλεξανδρούπολη

Η ιστορία του Μπάμπη, μέσα από την τραγικότητα της, αναδεικνύει σε δεύτερο πλάνο μια θλιβερή πραγματικότητα που υφίσταται στην Αλεξανδρούπολη. Σε ολόκληρη την πόλη δεν υπάρχει ούτε ένας στοιχειώδης χώρος φιλοξενίας αστέγων! Πουθενά. Ούτε σε κάποια από τις κοινωνικές δομές του δήμου, ούτε στη Μητρόπολη, ούτε στην Π.Ε. Έβρου.

Ο Μπάμπης έχει χτυπήσει όλες τις πόρτες, όπως εξομολογείται στο “R”. Όμως κανείς δεν μπόρεσε να του προσφέρει τη στέγη που τόσο πολύ έχει ανάγκη. Γι’ αυτό και κατέφυγε στο παλιό Νοσοκομείο, στο οποίο βρήκε τουλάχιστον τέσσερις τοίχους για να προστατεύεται από τη βροχή και στοιχειωδώς από το κρύο.

Η ιστορία της ζωής του, ειδικά τα τελευταία 2.5 χρόνια, μοιάζει σαν να έχει βγει από ταινία, αλλά δυστυχώς δεν είναι ο μοναδικός. Οι πληροφορίες του “R” αναφέρουν ότι στην πόλη αυτή, που θεωρεί εαυτήν ευρωπαϊκή μητρόπολη, υπάρχουν κι άλλοι άστεγοι, αλλά δεν υπάρχει κανείς να τους περιθάλψει. Καθείς εξ αυτών πορεύεται μόνος του.

“Κλαίω για το κτίριο του παλιού Νοσοκομείου”

Ο Μπάμπης προτίμησε το κτίριο του παλιού Νοσοκομείου γιατί ο χώρος του είναι οικείος. “Εδώ μπορώ να κινηθώ άνετα και να κρυφτώ αν χρειαστεί”, λέει και προσθέτει ότι ανησυχεί ιδιαίτερα για τα παιδιά που παίζουν συνεχώς σε αυτόν τον επικίνδυνο χώρο.

Ο ίδιος έχει γίνει πολλές φορές μάρτυρας ακόμη και τραυματισμών νεαρών εφήβων που, είτε από άγνοια, είτε από αδιαφορία, επιμένουν να θεωρούν “στέκι τους” ένα κτίριο που η επιεικέστερη λέξη για να το χαρακτηρίσει κανείς είναι “επικίνδυνο”.

Όμως ακόμη κι αν αύριο το κτίριο του παλιού νοσοκομείου σφραγιστεί ή κατεδαφιστεί η ιστορία του Μπάμπη και του κάθε Μπάμπη, θα συνεχίσει να υπάρχει. Και θα θυμίζει σε όλους μας ότι δεν είναι δυνατόν στο έτος 2018 η κοινωνική πολιτική ενός δήμου, όπως της Αλεξανδρούπολης, να εξαντλείται στην διανομή τροφίμων και φρούτων.

Η ιστορία του Μπάμπη ας γίνει η αφορμή, το έναυσμα ή/και ο κώδωνας του κινδύνου για την άμεση ενεργοποίηση παντός υπευθύνου ώστε να στηθεί μια δομή που θα διασφαλίζει στον κάθε άνθρωπο το δικαίωμα της αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Τα στοιχεία του Μπάμπη είναι στη διάθεση του “R” και είναι απολύτως διασταυρωμένα. Όπως επίσης, το ρεπορτάζ αυτό αποτελεί μόνον την αρχή στην αποκάλυψη μιας κατάστασης η οποία υπάρχει δίπλα μας και είναι χρέος όλων μας να την αναδείξουμε και να την διαχειριστούμε με όρους που συνάδουν σε μια σύγχρονη κοινωνία και όχι σε κοινωνίες φερμένες από σκοτεινές εποχές που κρύβουν τα προβλήματά τους κάτω από το χαλί – εν προκειμένω τα κρύβουν κάτω από τόνους σκουπιδιών μέσα σε ενα εγκαταλελειμένο κτίριο που κάποτε εξυπηρετούσε σκοπούς κοινής ωφέλειας.