Δεκατέσσερα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από εκείνον τον Απρίλιο του 2004 που έμελλε να είναι ο τελευταίος για πέντε από τους υπηρετούντες του Φυλακίου Μανίτσα στην Κορνοφωλιά του Σουφλίου. Στις 8 εκείνου του Απρίλη, η προσπάθεια των πέντε αναρτήσουν έναν ιστό σημαίας είχε καταλήξει στο θάνατο τους, καθώς η μεγάλου μήκους μεταλλική δοκός είχε έρθει σε επαφή με καλώδια της ΔΕΗ και τους είχε προκαλέσει ηλεκτροπληξία.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος στο Ε/Φ Μανίτσας τελέστηκε επιμνημοσυνη δέηση στη μνήμη των πέντε στρατιωτών και στρατιωτικών που είχαν χάσει τη ζωή τους σε εκείνο το τραγικό δυστύχημα. Η τελετή οργανώνεται κάθε χρόνο με ευθύνη του Ελληνικού Στρατού και την παρακολουθούν συγγενείς και φίλοι των αδικοχαμένων νεαρών. Ολοκληρώνεται πάντα με την κατάθεση στεφάνων στο μνημείο που βρίσκεται εκεί προς τιμήν τους.

“Τιμή είναι αυτή που μας κάνουν;”

Και φέτος, για το μνημόσυνο ταξίδεψαν στην Κορνοφωλιά συγγενείς των νεκρών από διάφορά μέρη της Ελλάδας, οι οποίοι αναγκάστηκαν να περιμένουν αρκετή ώρα πριν την έναρξη της τελετής. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις άσχημες μνήμες που προκαλεί ο χώρος, μία από τις μητέρες εξανέστη και διαμαρτυρήθηκε έντονα για την καθυστέρηση φωνάζοντας δυνατά ότι “αυτή η αναμονή μπορεί να με τρελάνει”, ενώ απαντώντας σε αυτούς που προσπάθησαν να την ηρεμήσουν είπε αγανακτισμένη: “τιμή είναι αυτή που μας κάνουν;”

Η επίσημη απάντηση που έλαβαν οι συγγενείς για την καθυστέρηση ήταν ότι ο δρόμος που οδηγεί στο φυλάκιο, είναι σε κακή κατάσταση λόγω των πλημμυρικών φαινομένων και αυτό επαγωγικά προκάλεσε καθυστέρηση στην άφιξη όλων των συμμετεχόντων στην τελετή.

ΥΠΕΘΑ: Δεν υπάρχουν χρηματα για Μνημείο προς τιμήν των πεσόντων εν καιρώ ειρήνης

Ανάμεσα στους ανθρώπους που βρέθηκαν στο Φυλάκιο Μανίτσα ήταν και η κα Κυριακή Δρακάκη, η οποία προεδρεύει του Σωματείου “Νικηφόρος”, που στελεχώνουν γονείς στρατιωτών και στρατιωτικών που έχουν χάσει τη ζωή τους εν καιρώ ειρήνης. Ανάμεσα σε όσα είπε η κα Τρεχάκη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας αρνείται την ανέγερση ενός μνημείου στη μνήμη όλων των στρατιωτών που έχουν χάσει τη ζωή τους σε καιρό ειρήνης, επειδή δεν υπάρχουν λεφτά.

Παρόλα αυτά, τα μέλη του “Νικηφόρου” έχουν αποφασίσει να φτιάξουν το μνημείο ιδίοις εξόδοις και με δωρεές που συλλέγουν από ενδιαφερόμενους.