Θεωρεί καθήκον της να βοηθάει νέους ανθρώπους, πιστεύει ότι τα social media τη βοήθησαν πολύ και έχει δώσει φωνητική υπόσταση σε μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ στο ελληνικό πεντάγραμμο. Αυτή είναι η Ελένη Δήμου, που “ξέρει πόσο μετράει” για τους απανταχού θαυμαστές της και χαρίζει απλόχερα την αγάπη και τις νότες της, αφού εδώ και πολλά χρόνια “τα ‘χει βρει με τον εαυτό της”.

Τη συναντήσαμε στο καφωδείο Εδέμ, στηνΑλεξανδρούπολη, και μιλήσαμε μαζί της γιατην πορεία της, το σήμερα και το χθες του ελληνικού τραγουδιού.

Η συνέντευξη που μας παραχώρησε και ξεκινάει ως εξής:

Εμενα, όπου με καλούνε και θέλει ο κοσμος να ξαναμεφανιστώ, πηγαίνω. Και αν έχω περάσει και καλά και έχει περάσει και ο κόσμος καλά, είναι μια ωραία στιγμή.

Αυτό σημαίνει ότι περάσατε καλά τις προηγούμενες φορές στην Αλεξανδρούπολη

Πάντα περνάω καλά. Γενικά τώρα πια, μεγαλώνοντας κιόλας, αποφεύγω το να μην περνάω καλά. Τώρα πια, μεγαλώνοντας, θέλω να περνάω και καλά. Γιατί η μουσική είναι κάτι που γεμίζει την ψυχή μου, και νομίζω ότι το ίδιο κάνει και στον κόσμο. Οπότε, αν δεν περάσω εγώ καλά, δεν θα το μεταδώσω.

Το «τώρα πια» σημαίνει και μια ωριμότητα;

Σαφέστατα. Και λόγω ηλικίας.

Λόγω ηλικίας ή λόγω καριέρας;

Και λόγω ηλικίας. Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο πιστέψτε με.

Πώς έχει αλλάξει την Ελένη Δήμου η ηλικία;

Είμαι πιο ήρεμη αλλά και πιο νευρική συγχρόνως. Θέλω αυτά που λέμε να γίνονται, θέλω αυτά που λέω να τα κάνω – εκτός πια αν γίνει κάτι που δεν μπορώ εγώ να το αλλάξω. (Έχουν αλλάξει) οι επιλογές μου,  η επιλογή των ανθρώπων που έχω γύρω μου, γενικότερα.

Πώς είναι  μετά από τόσα χρόνια να κινείται στο καλλιτεχνικό στερέωμα η Ελένη Δήμου με όλες αυτές τις αλλαγές που έχει υποστεί ο χώρος, αλλά και το είδος του τραγουδιού που εκπροσωπείτε, το οποίο όμως ο κόσμος εξακολουθεί να το ζητάει

Ναι το ζητάει. Ό,τι έκρυβε αλήθεια ερχότανε η ώρα που ο κόσμος ήθελε να το ξανακούσει και το ακολουθεί. Εγώ θα σας πω ότι αν ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχος μου, δεν θα συνέχιζα. Αγαπώ πάρα πολύ τη μουσική, αγαπώ πάρα πολύ το να πηγαίνω κοντά στον κόσμο – μ’ αρέσει πολύ, πάρα πολύ, γιατί είναι κρίμα να υπάρχουν άνθρωποι που σ’ ακολουθούνε μουσικά, τους εκφράζεις και να μην έχουν τη δυνατότητα να σε δούνε γιατί είναι στην Αλεξανδρούπολη ή στην Καβάλα ή στην Κωνσταντινούπολη ή στην Κύπρο. Είναι πολύ ωραίο. Εκτός του ότι είναι η δουλειά μου, είναι και πάρα πολύ ωραίο γιατί έρχομαι σε επαφή με κόσμο και είδα –και κάθε φορά διαπιστώνω- ότι είναι αυτοί οι άνθρωποι που μ’ αγάπησαν μέσα στα χρόνια και ξέρουν όλα μου τα τραγούδια. Και επειδή η δισκογραφία μου είναι μεγάλη, δόξα τω Θεώ, βλέπω ότι μου ζητάν απίστευτα πράγματα. Μπορεί εγώ να έχω ξεχάσει το στίχο και ο κόσμος όχι. Είναι απίστευτο.

Άρα προφανώς ο στίχος «έγραψε» μέσα τους

Ναι. Είναι αυτό που είπα ξεκινώντας: είχαν αλήθεια αυτά που κάναμε. Δεν κάναμε τραγούδια για να γίνουν επιτυχία και να πουλήσει ο δίσκος. Ήμασταν μια παρέα νέων ανθρώπων, πρωτοεμφανιζόμενων –και στο στίχο και στη μουσική και στην ενορχήστρωση και όχι μόνο- και μέσα από την παρέα βγαίνανε πράγματα.

Και μάλιστα πολλές φορές με κατηγορούσανε παλιά, ότι κάνω πράγματα με νέους ανθρώπους, ενώ υπάρχουν τόσοι καταξιωμένοι συνθέτες. Για μένα παίζει ρόλο αυτό που γίνεται. Τα τραγούδια που γίνονται. Δηλαδή, είναι ο Άκης Τάδε, αλλά έγραψε ένα ωραίο τραγούδι. Να μην το πω; Να μην του δώσω τη δυνατότητα να κάνει άλλα τόσα υπέροχα τραγούδια; Δεν το καταλαβαίνω.

Βέβαια είχα και την ευκαιρία να κάνω – πέρα από τις επανεκτελέσεις που έκανα με το δίσκο ‘ο έρωτας στις αργές στροφές’- συνεργασίες με μεγάλα ονόματα όπως ο Γιάννης ο Σπανός, αλλά και νεότερους όπως ο Βαρδής, ο Τουρνάς και πολλοί άλλοι. Είμαι πολύ ευχαριστημένη με αυτά που έχω κάνει. Έκανα αυτά που ήθελα.

Πήρατε ρίσκα; Από πολύ νωρίς ο κόσμος σας ταύτισε με συγκεκριμένα τραγούδια, όπως για παράδειγμα το «Προσωπικά». Όμως μετά το «Προσωπικά» ακολούθησαν πολλοί ακόμη δίσκοι που είχαν διαφοροποιήσεις. Αυτό ήταν ένα ρίσκο; Το να παίζεις με τα ακούσματα;

Ναι, μπορεί και να είχε. Όμως έκανα αυτό που μου έλεγε το ένστικτο μου, η ψυχούλα μου. Η αλήθεια είναι ότι μετά το Λάκη Παπαδόπουλο, που ήταν ένας δίσκος που εκτοξεύθηκε πραγματικά,  είχε γίνει το «Προσωπικά». Με κατηγόρησαν τότε. Όμως, ήταν αυτό που με καθιέρωσε μέσα στα μουσικά πράγματα. Γιατί πολλές φορές δεν φτάνει να κάνεις μία επιτυχία ή δύο ή τρεις. Το θέμα είναι να αντέξει στο χρόνο και να σε καθιερώσει κιόλας αυτό που θα κάνεις, στη λίστα των καλλιτεχνών που έχουν κάνει κάτι. Και αυτό έγινε χάρη στο Γιάννη το Σπανό, τη Μαριανίνα Κριεζή, τη Λίνα Νικολακοπούλου, τον Στέφανο Κορκολή που ενορχήστρωσε… Ήταν μια σπουδαία στιγμή της καριέρας μου. Όμως και τα μετά ήταν αξιόλογα. Ίσως ήτανε πολύ προχωρημένα πράγματα για την εποχή τους. Ίσως ήταν πολύ μπροστά. Τα έθνικ, με τα Earth Music που έκανα ήτανε «μπροστά» κατά γενική ομολογία ανθρώπων του χώρου. Πήρα τα ρίσκα μου, άλλα μου βγήκανε σε καλό νομίζω.

Τωρα, μετά υπήρξε ενα μεγάλο διάστημα που εκεί αλλάξανε τα πράγματα όπως ξέρουμε όλοι. Εκεί μπήκανε λίγο τα «ψεύτικα», τα «του αέρα» πράγματα και καποιοι καλλιτέχνες –όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά από την παγκόσμια μουσική σκηνή γιατί ξέρετε ότι είμαστε πολύ μιμητικά όντα, ειδικά στην Ελλάδα- βλέπεις ότι καθηλώθηκαν ή συνταξιοδοτήθηκαν παρά τη θέλησή τους, αν και ειχαν ακόμα να δώσουν πάρα πολλά. Νομίζω όμως ότι αυτό άλλαξε με την κρίση και ο κόσμος αναγκάστηκε να μπει σε μια πραγματικότητα που είναι άλλη από αυτό που ζούσε και να καταφυγει πάλι σε πράγματα που ήτανε αληθινά και όχι ψεύτικα.

Έχετε μια καριέρα πολλών χρόνων με πολλές επιτυχίες. Θα μπορούσατε να πείτε ότι υπάρχει κάτι που ακόμα δεν έχετε κάνει και θέλετε να κάνετε;

Βέβαια. Θέλω να κάνω μια παράσταση αλλά σε θεατρική σκηνή που θα έχει κείμενα, αλλά θέλω να είναι ερμηνευμένα από μένα, όχι από ηθοποιούς –με την καλή ή την κακή του πλευρά- σε συνδυασμό με τραγούδια. Θα το κάνω αυτό, ήδη δρομολογείται. Δεν θα ειναι μιούζικαλ. Θα είναι κάτι άλλο.

Επίσης, τώρα, μετά το Πάσχα βγάζω ένα βινύλιο, συλλεκτικό, με καινούργια τραγούδια, σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων για τους πολύ αγαπημένους φίλους που θέλουνε πάρα πολύ να έχουνε μια καινούργια δική μου δουλειά. Μαζι με το δίσκο θα υπάρχει δώρο και ένα stickάκι με τα τραγούδια του δίσκου και άλλα δέκα που είναι τραγούδια από το παρελθόν, αλλά με καινούργιες ενορχηστρώσεις.

Αυτό είναι στα άμεσα σχέδια μου, αυτό το θεατρικό που σας είπα και νομίζω θα έχει ενδιαφέρον για το κοινό που με ακολουθεί και συνεχίζω και τις ζωντανές μου εμφανίσεις, τις επαφές μου με τον κόσμο όπως τις λέω, που πάνε πάρα πολύ καλά και είμαι πάρα πάρα πολύ ευχαριστημένη. Επιλέγω μικρούς χώρους -γιατί εκεί συναντώ τους φίλους μου και όχι στους μεγάλους- εκεί γίνεται η ατμόσφαιρα των τραγουδιών που έχω πει, εκεί γινόμαστε όλοι ένα και είναι πάρα πολύ ωραία.

Θέλουμε περισσότερες πληροφορίες για το θεατρικό. Πως το έχετε στο μυαλό σας, γιατί πιστεύετε ότι είναι κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε.

Δεν είναι κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να κάνω. Είναι κάτι που θέλω να κάνω γιατί είναι μία εσωτερική μου ανάγκη  να πω πράγματα αυθόρμητα και να τραγουδήσω πολύ ωραία τραγούδια με πολύ ωραία φώτα, πολύ ωραία σκηνικά. Αυτό.

Τριανταπέντε και πλέον χρόνια πορείας πια, και επιβίωσης σε εποχές που ήταν αλλα τα μουσικά ακούσματα. Δηλαδή, η Ελένη Δήμου κατάφερε να ‘νικήσει’ τα μπουζούκια, κατάφερε να υπερκεράσει πολλά εμπόδια. Συνταγή επιτυχίας υπάρχει για να την πειτε στους νέους ανθρώπους;

Σήμερα δεν είναι εύκολα τα πράματα. Ενω υπάρχει αυτή η δυνατότητα του ίντερνετ, μεσω youtube να κάνεις κάποια πράγματα, δεν υπάρχει δισκογραφία βρε παιδιά. Δηλαδή πρέπει να πληρώσεις την παραγωγή –μιλάω για τα νέα παιδιά – αν είσαι τυχερός ή αν έχεις χρήματα να πληρώσεις γενικότερα ραδιόφωνα και ΜΜΕ για να γίνεις γνωστός ή γνωστή. Είναι δύσκολα τα πράγματα σήμερα. Βλέπετε ότι δεν μένουνε επιτυχίες. Δεν μένουνε τραγούδια. Ωστόσο εγώ εκείνο που θα έλεγα στα νέα παιδιά είναι να μελετήσουν πάρα πολύ το μουσικό παρελθόν της χώρας μας. Αυτό  είναι πολύ σημαντικό.

Θεωρώ ότι θα αλλάξουν κάποια στιγμή τα πράγματα και σε αυτον τον τομέα και δεν θα αισθάνονται πια (τα νέα παιδιά) σαν στιμμένες λεμονόκουπες. Μερικές φορές νιώθω ότι τα νέα παιδιά τα στίβουνε σαν λεμονόκουπες και τα πετάνε. Είναι άσχημο αυτό και ειδικά για κάποια παιδιά που πραγματικά έχουν ενδιαφέρον

Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά που μπορει κάποιος να κάνει επιτυχία επειδή τον «βοηθούν» τα ΜΜΕ, αλλά ειμαι πια σε θέση να διακρίνω την αλήθεια από το δήθεν και υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις. Αλλά τι να κάνουμε; Ο κόσμος κρίνει.

Εσείς βοηθάτε νέα παιδιά. Ακόμα και η ορχήστρα που σας συνοδεύει εδώ είναι νέοι άνθρωποι.

Πάντα νέα παιδιά βοηθούσα. Και όταν ημουν νέα πάλι βοηθούσα νέα παιδιά και στη συνεχεια σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου πάντα είχα νεα παιδιά κοντά μου και νέους τραγουδιστές και νέους μουσικούς. Το θεωρώ καθήκον μου να το κάνω. Έτσι πρέπει.

Τη σημερινη μουσική σκηνή θέλω να σχολιάσουμε. Βλεπουμε καλλιτέχνες να κάνουν ένα μεγάλο μπαμ και να εξαφανίζονται. Έχει χαθεί η διαχρονικότητα σήμερα;

Ναι. Γιατι πλέον γράφονται τραγούδια επιφανειακα. Δεν έχουνε διάρκεια ζωής γιατι φτιάχτηκαν γι αυτό το σκοπό: πάμε να κάνουμε μια επιτυχία. Όταν κάνεις τραγούδια με βάση συνταγή είναι αυτονότητο ότι δεν θα αντεξει. Και επιτυχία να κάνεις, θα σβήσει μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα. Και για να κάνεις επιτυχία είπαμε… θα πληρώσεις, θα, θα, θα… Μόνο έτσι.

Κάποτε οι μουσικοί παραγωγοί έπαιρναν το cd ή το δίσκο, το ακούγαν ολόκληρο και όποιο τραγούδι τους άρεσε ή τους εξέφραζε το βάζαν να το παίξουνε. Τώρα πια υπάρχει ένα playlist πληρωμένο.

Ξέρουμε ότι έχετε μια πολύ καλή σχέση με τα social media. Τα χρησιμοποιείτε γενικά..

Θα είμαι ειλικρινής. Εμενα με βοήθησαν πάρα πολύ. Ήρθα σε επαφή με κόσμο. Είδε ο κόσμος ότι ζω, αναπνέω και τραγουδάω – κυρίως αυτό. Με βοήθησαν πάρα πολύ γιατι αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να ασχοληθεί κανένας μαζί μου, να πει ότι η Ελένη τραγουδάει σήμερα στην Αλεξανδρούπολη, αύριο στην Καβάλα και ούτω καθεξής. Έτσι δεν θα ξερες αν η Δήμου ζει ή πέθανε, αν τραγουδάει ή δεν τραγουδάει. Εγω τα χρησιμοποιώ για να έρθω σε επαφή με φίλους και να γνωστοποιήσω αυτά που κάνω. Αλλά και για να μοιραστώ της ζωής μου πράγματα, όπως για παράδειγμα τις γιορτές των ανθρώπων μου, τις επετείους με τον άντρα μου, πράγματα για τον γιο μου. Τους βάζω κι αυτούς μέσα, αλλά με έναν συγκεκριμένο τρόπο, όπως καταλαβαίνετε. Εγώ είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη από τα social media. Με βοήθησαν πάρα πολύ. Άργησα να τα ανακαλύψω, αλλά από τότε που τα ανακάλυψα, πραγματικά άλλαξε η ζωη μου. Όχι γιατί έχω εξάρτηση, αλλά γιατί όπως σας είπα είμαι σε επαφή με κόσμο που βλέπει ότι ακομα τραγουδάω και μαλιστα καλά (δόξα τω Θεώ).

Ευχαριστούμε πολύ. 

Εγώ σας ευχαριστώ που ήρθατε