Περίπου 1000 λέξεις και 8 λεπτά χρειάστηκε η βουλευτής Έβρου του ΣΥΡΙΖΑ Νατάσα Γκαρά για να περιγράψει ενώπιον της Βουλής την κατάσταση που ισχύει στη Θράκη και προκύπτει και ως συνέπεια της εφαρμογής της Σαρία στη μουσουλμανική μειονότητα της περιοχής.
Σήμερα τίθεται προς ψήφιση στη Βουλή το νομοσχέδιο που περιλαμβάνει τη ρύθμιση για προαιρετική εφαρμογή της Σαρία από τους μουσουλμάνους της Θράκης και μεταξύ άλλων η κα Γκαρά τόνισε πως “στη Θράκη κάποιες γυναίκες είναι φυλακισμένες στο παρελθόν. Αναγκασμένες να υπόκεινται σε ένα αναχρονιστικό θεοκρατικό καθεστώς, πολύ μακριά από τον ευρωπαϊκό, δυτικό πολιτισμό”
Αναφέρθηκε στο υψηλό ποσοστό χρήσης ψυχοφαρμάκων που καταγράφεται στους μειονοτικούς οικισμούς της Θράκης, στις “μπάρες” που μέχρι πριν από λίγα χρόνια απέκλειαν οικισμούς και η πρόσβαση σε αυτούς ήταν δυνατή μόνο με διαβατήριο, ενώ διερωτήθηκε: “Η Σαρία κρύβεται πίσω από ένα επιχείρημα του σεβασμού των ηθών και εθίμων της μουσουλμανικής μειονότητας. Αλήθεια, από πότε η κακοποίηση μίας γυναίκας είναι έθιμο; Από πότε η απώλεια των παιδιών σου, η απώλεια περιουσίας είναι έθιμο;”
Κλείνοντας, η κα Γκαρά άφησε σαφείς αιχμές για τη στάση που κράτησαν οι έως τώρα κυβερνήσεις αναφορικά με την εφαρμογή της Σαρία στη Θράκη, αναφερόμενη σε “ύποπτη ανοχη” και “ύποπτη σιωπή”.
Ολόκληρη η ομιλία της έχει ως εξής:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η σημερινή μέρα είναι ιδιαίτερα σημαντική, ιστορική θα έλεγα, όχι μόνο για τη Θράκη και τους κατοίκους της, αλλά και για τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού και δικαιϊκού μας συστήματος.
Γνωρίζετε ότι υπάρχει μία περιοχή στην Ελλάδα όπου κάποιοι πολίτες δεν προστατεύονται από τον Νόμο; Δεν είναι όλοι οι πολίτες ίσοι απέναντι στον Νόμο;
Γνωρίζετε ότι σε κάποια περιοχή ορισμένες γυναίκες δεν έχουν αντίστοιχα δικαιώματα ούτε με τους άνδρες, ούτε με τις υπόλοιπες γυναίκες;
Γνωρίζετε ότι σε αυτή την περιοχή δεν προστατεύονται τα παιδιά, δεν τηρούνται διατάξεις περί ισότητας των φύλων και ισότητας των πολιτών;
Γνωρίζετε ότι ανήλικα κορίτσια υποχρεώνονται να συνάψουν γάμο ανεξάρτητα από τη βούλησή τους, ότι οι οικογενειακές και οι κληρονομικές διαφορές των πολιτών αυτών δεν ρυθμίζονται με βάση τους κανόνες Δικαίου, αλλά με θρησκευτικούς κανόνες;
Γνωρίζετε ότι κάποιοι συμπολίτες μας δε δικαιούνται να προσφύγουν στα ελληνικά δικαστήρια, παρά δικάζονται από έναν θρησκευτικό ηγέτη;
Σε θέματα αστικού Δικαίου, δηλαδή, αποφασίζει ο Μουφτής, ο οποίος δεν έχει καμία νομική γνώση, διορίζεται με απόφαση του υπουργού Παιδείας και είναι δημόσιος υπάλληλος. Επίσης, δικάζονται χωρίς υποχρεωτική παρουσία δικηγόρων, ενώ πολλές φορές και οι γυναίκες διάδικοι δεν καλούνται σε ακρόαση.
Αυτή η περιοχή είναι η Θράκη. Και είναι η μοναδική περιοχή στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη, όπου ακόμη και σήμερα, εφαρμόζεται η Σαρία, δημιουργώντας μία προβληματική κατάσταση, όχι μόνο σε επίπεδο δικαιωμάτων των πολιτών, αλλά και σε επίπεδο ανάπτυξης της περιοχής και των τοπικών κοινωνίων.
Μη σας κάνουν εντύπωση τα ερωτήματα. Διότι για τους περισσότερους τα ζητήματα αυτά είναι μέχρι και σήμερα άγνωστα. Η Θράκη πολλές φορές αντιμετωπίζεται ως μία περιοχή άγνωστη, περίεργη, μακρυά από το κέντρο. Μία περιοχή που φαντάζει να έχει, κι έχει, τους δικούς της κανόνες, τους δικούς της Νόμους. Μία περιοχή “ειδικού χειρισμού” όπως πολλές φορές ακούμε για τη γη μας από τα κέντρα των Αθηνών.
Σε αυτή τη Θράκη, λοιπόν, ισχύει ακόμη και σήμερα η Σαρία, ρυθμίζοντας για τους Έλληνες Μουσουλμάνους ζητήματα της καθημερινότητάς τους, της σχέσης των φύλων, οικογενειακά και κληρονομικά ζητήματα. Ρυθμίσεις οι οποίες, όμως δεν είναι ίδιες για όλους τους πολίτες και δεν εντάσσονται στους κανόνες Δικαίου του ελληνικού κράτους.
Αντιμετωπίζουμε ένα καθεστώς το οποίο φέρνει τη γυναίκα σε υποδεέστερη θέση, χωρίς δικαιώματα. Αφαιρεί το δικαίωμα επιμέλειας των παιδιών, διεκδίκησης διατροφής, διεκδίκησης κληρονομιάς, παρουσίασης της δικής της πραγματικότητας. Διατηρεί τη γυναίκα σε ένα καθεστώς ομηρίας στις ορέξεις του συζήγου και στην άποψη του Μουφτή. Στο πλαίσιο αυτό τα ανήλικα τέκνα δεν προστατεύονται ουσιαστικά. Αλλά, ακόμη και μεταξύ των παιδιών, η ανισότητα των φύλων είναι εμφανής.
Η εφαρμογή της Σαρία, καταπατά 3 πολύ βασικές Συνταγματικές Αρχές:
- της Ισότητας των φύλων
- της προστασίας του παιδιού
- της δίκαιης δίκης.
«Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις», πρεσβεύει το ελληνικό Σύνταγμα στην παράγραφο 4.
Εύλογα θα αναρωτιέται κανείς, πώς είναι δυνατόν στην ίδια χώρα να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά ως προς την εφαρμογή του νόμου, δημιουργώντας πολίτες δύο κατηγοριών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Στη Θράκη υπάρχουν γυναίκες χωρίς φωνή. Με τις ευλογίες του Νόμου.
Στη Θράκη κάποιες γυναίκες είναι φυλακισμένες στο παρελθόν. Αναγκασμένες να υπόκεινται σε ένα αναχρονιστικό θεοκρατικό καθεστώς, πολύ μακριά από τον ευρωπαϊκό, δυτικό πολιτισμό.
Τα τελευταία χρόνια σε αυτές τις κοινότητες καταγράφονται υψηλά ποσοστό ψυχικών ασθενειών και υψηλή χρήση ψυχοφαρμάκων. Τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης γυναικών και παιδιών είναι επίσης υψηλά. Αλλά ακόμη κι αν μία γυναίκα θέλει να ξεφύγει από μία τέτοια κατάσταση, η Σαρία δεν το επιτρέπει. Είναι στην κρίση του Μουφτή.
Είναι, όμως τυχαία όλα αυτά; Όχι βέβαια. Στη Θράκη επί πολλές δεκαετίες διατηρήθηκε ένα καθεστώς για την αναπαραγωγή πολιτικών εναντίον στη Μειονότητα. Ενάντια στα ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα των συμπολιτών μας, αλλά και αντίθετα στα συμφέροντα της περιοχής.
Αν και στην Ελλάδα το Νομικό μας σύστημα θεωρείται ιδιαίτερα σύγχρονο, οι διατάξεις που αφορούν στη Μειονότητα κινούνται με αργούς ρυθμούς. Αν και πρόσφατα είχαμε ρηξικέλευθα νομοθετήματα για τον πολιτικό γάμο ή το οικογενειακό Δίκαιο, το καθεστώς της Σαρία, δεν άλλαξε. Η Μειονότητα δεν εντάχθηκε σε αυτά.
Η διατήρηση, λοιπόν, ενός καθεστώτος τοπικών κοινωνιών και πολιτών χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, αλλά και βιοτικού, ένα καθεστώς φόβου και καταπίεσης, μία κακοφορμισμένη κατάσταση καταπάτησης δικαιωμάτων, αναγχρονισμού και συντήρησης, βόλεψε αρκετούς πολιτικούς, τοπικούς και θρησκευτικούς άρχοντες.
Αρκετοί επιχείρησαν να ελέγξουν τη μειονότητα προς όφελος πολιτικών επιδιώξεων ή και οικονομικών ευκαιριών. Πολλοί διατήρησαν ένα καθεστώς εξάρτησης. Εξάρτησης ηθικής, εργασιακής, οικονομικής, οικογενειακής.
Μην ξεχνάμε ότι μέχρι το 1991 πολλές περιοχές όπου κατοικούνται από έλληνες μουσουλμάνους χωριζόταν με μπάρες. Με την επιγραφή “περιοχή υπό επιτήρηση”. Η διέλευση γινόταν με διαβατήριο. Στην ίδια χώρα!
Δυστυχώς, η εφαρμογή της Σαρία για πάνω από έναν αιώνα, βασίζεται σε μία “ύποπτη ανοχή” της Πολιτείας. Η καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων βασίζεται σε μία “ένοχη σιωπή”.
Η Σαρία κρύβεται πίσω από ένα επιχείρημα του σεβασμού των ηθών και εθίμων της μουσουλμανικής μειονότητας. Αλήθεια, από πότε η κακοποίηση μίας γυναίκας είναι έθιμο; Από πότε η απώλεια των παιδιών σου, η απώλεια περιουσίας είναι έθιμο;
Κυρίες και κύριοι,
Εμείς στη Θράκη γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει να συμβιώνουν άνθρωποι διαφορετικών πολιτισμών. Κουβεντιάζουμε σε διάφορες γλώσσες, δουλεύουμε μαζί, γλεντάμε μαζί στα πανηγύρια, χορεύουμε χέρι χέρι στους γάμους, σεβόμαστε, χαιρόμαστε, ζούμε τα ήθη και τα έθιμα όλων των κοινοτήτων. Αυτή είναι η καθημερινότητά μας.
Γι’ αυτό και η πάγια διεκδίκηση στη Θράκη είναι η ίση αντιμετώπιση όλων ως Ελλήνων και Ελληνίδων πολιτών, ανεξάρτητα από τον Θεό στον οποίο πιστεύουμε. Διεκδικούμε όλοι και όλες να απολαμβάνουμε τα ίδια δικαιώματα στις υποδομές, στο νερό, στον δρόμο, στον λόγο, στην εργασία, στην ανάπτυξη, στην Υγεία, στην Παιδεία.
Παλεύουμε για τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις απέναντι στο Κράτος και απαιτούμε ισότητα απέναντι στον Νόμο.
Ακριβώς γι’ αυτό θεωρώ ότι είναι ιστορική η σημερινή μέρα στο Ελληνικό κοινοβούλιο για τη Θράκη. Σήμερα κάνουμε το πρώτο και σημαντικότερο βήμα. Αναμένονται πολύ περισσότερα σε μία κατεύθυνση κοινωνικής ανάταξης, στη μειονότητα, αλλά και στο σύνολο των πολιτών της Θράκης.
Για όλους αυτούς τους λόγους είμαι περήφανη που συμμετέχω με την παρουσία και την ψήφο μου σε αυτή την ιστορική στιγμή. Και είμαι χαρούμενη που την αλλαγή αυτή έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ, δικαιώνοντας αγώνες πολλών ετών και αναγνωρίζοντας παράλληλα τη διαφορετικότητα και την ισότητα των πολιτών.