Μπορεί στον Έβρο να είμαστε περήφανοι για τα λουκάνικα που παράγει ο τόπος μας, μπορεί να είμαστε λάτρεις της συγκεκριμένης λιχουδιάς και μπορεί στο μυαλό μας η λέξη “λουκάνικο” να είναι σχεδόν συνώνυμη με τη λέξη “πέταλο”, όμως πόσοι από μας γνωρίζουμε την καταγωγή αυτής της τόσο “νόστιμης” λέξης;
Το “λουκάνικο” λοιπόν έρχεται από τη Λουκανία ή Λευκανία της Κάτω Ιταλίας και ως “μεζές” ήταν γνωστό ήδη από τους ρωμαϊκούς χρόνος (γινόταν περίπου με την ίδιο τρόπο που ξέρουμε σήμερα). Η λέξη “λουκάνικο” μάλιστα αντικατέστησε την αρχαία ελληνική που χρησιμοποιούνται για το ίδιο παρασκεύασμα και ήταν η λέξη “άλλας”, από την οποία προκύπτει η νεοελληνική λέξη “αλλαντικό”.
Η πληροφορία έρχεται από τον αρχαιολόγο Τριαντάφυλλο Διαμαντή, ο οποίος μεταξύ άλλων γνωρίζει πολλά και για τις διατροφικές συνήθειες των Θρακών κατά τα ρωμαϊκά χρόνια και μερικές από τις συνταγές εκείνες παρουσίασε στην πρόσφατη ομιλία του στις εκδηλώσεις του Αγροτουριστικού Συνεταιρισμού Γυναικών Τριγώνου η “ΓΑΙΑ”.
Όπως θα δείτε και στο βίντεο οι περισσότερες από τις συνταγές μπορούν να παρασκευαστούν ακόμη και σήμερα, αν και ορισμένα από τα υλικά δεν υπάρχουν στις μέρες μας. Τέτοια είναι ορισμένα μυρωδικά, αλλά και ο γάρος που αποτελούσε βασικό συστατικό της κουζίνας εκείνης της εποχής.
Ο γάρος είναι γνωστό ότι ήταν ένα είδος σάλτσας, όπως είναι γνωστός και ο τρόπος της παρασκευής της και σύμφωνα με όσα είπε η σεφ Μάγδα Γοδόση, η δημοφιλία του οφείλεται στο ότι έδινε στο φαγητό τη γεύση που σήμερα ξέρουμε ως “umami” και είναι η πέμπτη των γεύσεων που προκαλεί έκκριση σάλιου και μια αίσθηση απαλότητας στη γλώσσα, ερεθίζοντας το λαιμό, τον ουρανίσκο και το πίσω μέρος του στόματος.
Ο κος Διαμαντής για τη διατροφή των Θρακών στη Ρωμαϊκή Εποχή: