“Κάθε πράμα στον καιρό του, κι ο κολιός τον Αύγουστο” λέει ο θυμόσοφος ελληνικός λαός, όμως το WWF έχει διαφορετική άποψη. Χωρίς πρόθεση να καταργήσει τις ελληνικές παροιμίες, η παγκόσμια περιβαλλοντική οργάνωση, μέσω της νέας εφαρμογής fishguide μας πληροφορεί -μεταξύ άλλων- για το πότε πρέπει να τρώμε κάθε ψάρι, έτσι ώστε να μην επηρεάζουμε την αναπαραγωγή του και άρα να εμποδίσουμε την εξαφάνισή του.
Ούτως ειπείν και με βάση όσα ισχυρίζεται το WWF ο (ελληνικός) κολιός δεν πρέπει να τρώγεται τον Αύγουστο, αλλά από τον Σεπτέμβη μέχρι τον Ιούνιο. Επίσης, όταν αποφασίζουμε να φάμε κολιό πρέπει το μέγεθός του να μην είναι μικρότερο από 18 εκ γιατί τότε σημαίνει ότι δεν έχει “ενηλικιωθεί” και δεν έχει ακόμη αναπαραχθεί.
Τον Αύγουστο μπορούμε να τρώμε κουτσομούρες που η αλιεία τους επιτρέπεται μέχρι τον Μάιο (η ενήλικη κουτσομούρα είναι μεγαλύτερη από 11 εκ), σπάρους μεγαλύτερους των 12 εκ, αλλά και γαύρο ο οποίος όμως να υπερβαίνει σε μήκος τα 9 εκ.
Όσοι αγαπάνε το “ψιλό” ψάρι, και το θέλουν στο πιάτο τους όλο το καλοκαίρι, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο μπορούν να αντικαταστήσουν το γαύρο με την πολύ θρεπτική σαρδέλα, η κατανάλωση της οποίας επιτρέπεται από το Φεβρουάριο μέχρι τον Νοέμβριο. Η ενήλικη σαρδέλα πρέπει να υπερβαίνει σε μήκος τα 11 εκ.
Το λαβράκι μπορεί να γεμίσει το πιάτο σας καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, αφού η κατανάλωση του επιτρέπεται από τον Απρίλιο μέχρι τον Δεκέμβριο, αρκεί βέβαια να έχει φτάσει σε μήκος τα 25 εκ. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τη δημοφιλέστατη τσιπούρα, η οποία αναπαράγεται τους μήνες Οκτώβριο, Νοέμβριο και Δεκέμβριο και άρα τον υπόλοιπο χρόνο μπορεί να φτάσει στο πιάτο σας, αν όμως το μήκος της είναι πάνω από 20 εκ.
Για πιο “γκουρμέ” καταστάσεις, η καραβίδα ενδείκνυται τον Αύγουστο καθώς τον Ιούνιο και τον Ιούλιο αναπαράγεται και άρα δεν αλιεύεται, όμως τους άλλους δύο καλοκαιρινούς μήνες μπορεί να δώσει τη θέση της στην αστακογαρίδα, η οποία καταναλώνεται από Οκτώβρη μέχρι Ιούλιο και εφόσον το συνολικό της μήκος υπερβαίνει τα 30εκ.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στο www.fishguide.wwf.gr. Εκεί θα δείτε πολλές και ενδιαφέρουσε ψαρο-ιστορίες τόσο για τα ψάρια των ελληνικών θαλασσών, όσο για αυτά που εισάγονται στη χώρα μας. Επίσης, μπορείτε να βρείτε και ενδιαφέρουσες συνταγές τις οποίες όμως θα εκτελέσετε με “ενήλικα” ψάρια ή όστρακα, αλιευμένα στη σωστή χρονική στιγμή.
Ενδεικτικά μία συνταγή για μύδια, τα οποία είναι “παντός καιρού”, αρκεί να μην είναι μικρότερα από 5 εκ.
ΥΛΙΚΑ
1 κιλό φρέσκα μύδια, ξυσμένα και καθαρισμένα από τα μουστάκια τους
100 γρ. τσορίθο
μια πρέζα σαφράν
5 φρέσκιες ντομάτες ψιλοκομμένες
1 κ.γ. ντοματοπελτέ
2 σκελίδες σκόρδο
1 κ.γ. θυμάρι
1 κ.γ. δενδρολίβανο
φύλλα φρέσκου βασιλικού
2/3 φλυτζανιού ελαιόλαδο
ξύσμα 1 λεμονιού
1 φλυτζάνι λευκό κρασί
αλάτι – προαιρετικό
ΤΡΟΠΟΣ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΟΣ
Ρίχνουμε το τσορίθο μαζί με το ελαιόλαδο, το σκόρδο και τον ντοματοπελτέ, σε ένα μεγάλο τηγάνι σε μέτρια φωτιά,
Σωτάρουμε ανακατεύοντας κάθε λίγο έως ότου το τσορίθο ψηθεί στο εσωτερικό του, κι έπειτα προσθέτουμε τις ψιλοκομμένες ντομάτες, το σαφράν, το θυμάρι, το δεντρολίβανο και τον βασιλικό.
Ρίχνουμε μέσα τα μύδια και το λευκό κρασί, και αφήνουμε το κρασί να εξατμιστεί. Εάν χρειάζεται, προσθέτουμε λίγο ζωμό ψαριού και βράζουμε έως ότου ανοίξουν τα μύδια.
Πετάμε τα μύδια που δεν ανοίγουν και προσθέτουμε το ξύσμα λεμονιού στα υπόλοιπα.
Σερβίρουμε αμέσως με λίγο ψωμί. Όλοι θα θέλουν να ρουφήξουν και την τελευταία σταγόνα!