Ένα “δύσκολο” περιστατικό καλούνται να διαχειριστούν αυτή την περίοδο γιατροί του Νοσοκομείου της Αλεξανδρούπολης, οι οποίοι πρέπει να υποβάλλουν σε βιοψία έναν ασθενή, που όμως είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Με την πρώτη ανάγνωση ίσως το “πρόβλημα” να μην είναι εμφανές, εντούτοις το ζήτημα έχει να κάνει ως εξής: Η διεξαγωγή της βιοψίας προϋποθέτει ότι ο ασθενής θα συμφωνήσει να υποβληθεί σε μετάγγιση αίματος εφόσον κάτι “πάει στραβά”. Οι γιατροί τον έχουν ενημερώσει ότι εφόσον η διαδικασία δεν εξελιχθεί δεόντως, θα του μεταγγίσουν αίμα, όμως ο ίδιος δεν συναινεί.

Και δεν συναινεί γιατί η μετάγγιση αίματος συμπεριλαμβάνεται στις “απαγορεύσεις” που επιβάλλει η συγκεκριμένη θρησκεία στους πιστούς της. Εάν όμως ο ασθενής δεν υποβληθεί σε βιοψία, τότε δεν θα διαπιστωθεί η πάθησή του και κινδυνεύει να ασθενήσει σοβαρά στο μέλλον. Επίσης, οι γιατροί θεωρούν ότι είναι αδιανόητο να μην μεταγγίσουν αίμα σε ασθενή ο οποίος το χρειάζεται – πολλώ δε μάλλον όταν η μετάγγιση είναι απαραίτητη για την επιβίωση του.

Προς το παρόν δεν έχει αποφασιστεί αν η βιοψία θα γίνει τελικώς, καθότι οι δύο πλευρές “διαβουλεύονται” ανταλλάσσοντας επιχειρήματα, εν τούτοις και οι δύο είναι σταθερές στις απόψεις τους. Από τη μία οι γιατροί επιμένουν ότι δεν μπορούν de facto να υποσχεθούν ότι δεν θα μεταγγίσουν αίμα στον ασθενή, εφόσον αυτό κριθεί απαραίτητο, ενώ από την άλλη ο ασθενής επιμένει ότι εάν χρειαστεί να μεταγγιστεί, αναλαμβάνει την ευθύνη για να μην συμβεί αυτό ακόμη κι αν πρόκειται να πεθάνει.

Το συγκεκριμένο δίλημμα, αν μπορεί να κανείς να το χαρακτηρίσει ως τέτοιο, δεν είναι η πρώτη φορά που ανακύπτει – ούτε στο Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης, ούτε στο χώρο της Υγείας γενικά. Κάθε φορά που προκύπτει όμως, είναι μία ευκαιρία συζήτησης και προβληματισμού για τα όρια τόσο της θρησκείας, όσο και της επιστήμης.