Το πασχαλινό τραπέζι που διοργανώθηκε από την τοπική στρατιωτική ηγεσία σε συνεργασία με την τοπική εκκλησία στο Διδυμότειχο, δεν αφορούσε τους άπορους και ενδεείς συμπολίτες!

Αφορούσε τους μοναχικούς ανθρώπους της περιοχής, που τέτοιες μέρες αγάπης νιώθουν ακόμη πιο έντονα την ανάγκη της επικοινωνίας με συνανθρώπους, έξω από την άχαρη συντροφιά ενός ‘βωβού’  σπιτιού.

Στο πνευματικό κέντρο κοιμήσεως της Θεοτόκου, εκκλησία, στρατός και απλοί πολίτες,  μοιράστηκαν το γιορτινό φαγητό, συνοδεία παραδοσιακής μουσικής και χαλαρής διάθεσης.

Είναι αυτή η ευλογία όπως λέει και ο Ιερός ψαλμωδός, ‘τα αδέλφια να βρίσκονται μεταξύ τους’

«Όσοι βρεθήκαμε εδώ στο Διδυμότειχο και είχαμε την ανάγκη ο ένας, να επικοινωνήσει με τον άλλο» τόνισε σε κάποιο σημείο  του λόγου  του ο Μητροπολίτης Δαμασκηνός εξωτερικεύοντας και ο ίδιος τα δικά του συναισθήματα τονίζοντας χαρακτηριστικά,  «και γω μόνος μου είμαι εδώ και αισθάνομαι την ανάγκη  αυτή τη μέρα να βρεθώ μαζί σας. Είναι και δική μου αναζήτηση και χαρά,  να βρεθώ μαζί με  άλλα πρόσωπα. Εύχομαι,»κατέληξε « το ανέσπερο φως της Αναστάσεως, να  φωτίζει όλο τον κόσμο, τους ηγήτορες του λαού και της πατρίδας, ώστε να βιώνουμε καθημερινά το Θαύμα της, σαν ένα προσωπικό γεγονός!»

Στο κάλεσμα αυτό ανταποκρίθηκαν λιγοστοί μοναχικοί κάτοικοι από την περιοχή Διδυμοτείχου, αν και βέβαιο είναι το γεγονός πως υπάρχουν αρκετοί.

Φαίνεται πως και εδώ,  η  συστολή και ο  δισταγμός τους υπερίσχυσαν, εκτός κι αν η αγάπη ευαισθητοποίησε συγγενικά τους πρόσωπα να τους καλέσουν έστω για ένα γεύμα πασχαλινό!

Ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου Δαμασκηνός, ο στρατηγός διοικητής της XVI ΜΠ κ. Μπονορας, εφημέριοι και στρατιωτικοί εκπρόσωποι κράτησαν συντροφιά εκείνο το μεσημέρι όσους παρακάθισαν στο πασχαλινό γεύμα.